Διαχωρίζουν τη θέση τους από τους Έλληνες!
Οι Βλάχοι της Αλβανίας εμφανίζονται ως ξεχωριστή μειονότητα από την Ελληνική. Είναι ενδεικτικό ότι μποϊκοτάρουν την απογραφή στη γειτονική χώρα ως μειονοτική ομάδα, μαζί με τους Έλληνες, τους Σκοπιανούς και τους Μαυροβούνιους. Άλλωστε παρουσιάστηκαν με δικό τους εκπρόσωπο σε συνέντευξη τύπου
για το θέμα της απογραφής στα αλβανικά ΜΜΕ. Εκ μέρους των Βλάχων μίλησε ο Θανάσης Πότσης, των Ελλήνων ο Βασίλης Μπολάνος, των Μαυροβουνίων ο Pavlo Jakoja Brajoviq και των Σκοπιανών ο Edmond Themelko. Ωστόσο ο βαλκανιολόγος Αχιλλέας Λαζάρου ξεκαθαρίζει ότι οι Βλάχοι της Αλβανίας είναι Έλληνες: "Οι Βλάχοι της Αλβανίας αποτελούν τμήμα ελληνικό, αδιάσπαστο, αδιαίρετο, αδιάκριτο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Γάλλος ιστορικός και δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής της παρισινής εφημερίδας ««Χρόνος» (Temps) κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων, Rene Ruaux, διασχίζοντας την ενιαία τότε Ήπειρο από Βορρά προς νότο με συνοδό μάλιστα Βλάχο, μόλις στο Μέτσοβο, όπως ο ίδιος αφηγείται, αισθάνεται την ύπαρξη Βλάχων: «Η πόλη προσέφερε στην περιέργειά μου πρόσθετο ενδιαφέρον. Εδώ θα συναντούσα επιτέλους τους ονομαστούς Κουτσοβλάχους,των οποίων είχα αναζητήσει τα ίχνη σε όλη την ηπειρώτικη ακτη. όπου δεν ξέρω ποιος με είχε διαβεβαιώσει για την παρουσία τους. Ο πρώτος ΚουτσόΒλαχος. που συνάντησα, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Κώστα, το Λεβέντη, ο οποίος κατά το πέρασμά μας από το Βουτονόσι, επειδή οι χωρικοί στην απέναντι μεριά πυροβολούσαν προς τιμήν μας, δανείσθηκε το όπλο του συνοδού χωροφύλακα και άδειασε στον αέρα όλα τα φυσέκια του καταστήματος φωνάζοντας «ζήτω η Ελλάδα»». Με εξαίρεση το ελληνο- Βλαχικό ιδίωμά του, δεν θα μπορούσα να πω ότι ήταν διαφορετικός από τους άλλους Ηπειρώτες συντρόφους του»>. Παραθέτει δε και την επιγραμματική φράση: ««Πραγματικά, δεν μπορούσα να διακρίνω Ελληνες και Κουτσοβλάχους». Εξίσου Έλληνες εκλαμβάνουν τους Βλάχους της Αλβανίας και Ιταλοί διάσημοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι υποτάσσονται στα σκόπιμα κελεύσματα των εκάστοτε ιθυνόντων την ιταλική εξωτερική πολιτική. Αναμφίβολα ο Canini γράφοντας για την υπεροχή του Ελληνισμού και στις βορειότερες περιοχές, περί το Δυρράχιο. το 1879, δεν διακρίνει τους Βλάχους, τους οποίους ο Berard με τα ειδικά εθνολογικά ενδιαφέροντά του, μία σχεδόν δεκαετία μετέπειτα, επισημαίνει, αλλά συνάμα σκιαγραφεί ως Ελληνες. Τρεις δε δεκαετίες περίπου μετα τον Canini ο άλλος άξιος εκπρόσωπος της τετάρτης εξουσίας, του τύπου, στην Ιταλία, ο Luc. Magrini δεν καταχωρίζει στα δημοσιεύματα απόψεις για διαφορετικό λαό, βλάχικο, παρά μόνον ελληνικό, του οποίου μέρος είναι οι Βλάχοι".
Οι Βλάχοι της Αλβανίας εμφανίζονται ως ξεχωριστή μειονότητα από την Ελληνική. Είναι ενδεικτικό ότι μποϊκοτάρουν την απογραφή στη γειτονική χώρα ως μειονοτική ομάδα, μαζί με τους Έλληνες, τους Σκοπιανούς και τους Μαυροβούνιους. Άλλωστε παρουσιάστηκαν με δικό τους εκπρόσωπο σε συνέντευξη τύπου για το θέμα της απογραφής στα αλβανικά ΜΜΕ. Εκ μέρους των Βλάχων μίλησε ο Θανάσης Πότσης, των Ελλήνων ο Βασίλης Μπολάνος, των Μαυροβουνίων ο Pavlo Jakoja Brajoviq και των Σκοπιανών ο Edmond Themelko. Ωστόσο ο βαλκανιολόγος Αχιλλέας Λαζάρου ξεκαθαρίζει ότι οι Βλάχοι της Αλβανίας είναι Έλληνες: "Οι Βλάχοι της Αλβανίας αποτελούν τμήμα ελληνικό, αδιάσπαστο, αδιαίρετο, αδιάκριτο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Γάλλος ιστορικός και δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής της παρισινής εφημερίδας ««Χρόνος» (Temps) κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων, Rene Ruaux, διασχίζοντας την ενιαία τότε Ήπειρο από Βορρά προς νότο με συνοδό μάλιστα Βλάχο, μόλις στο Μέτσοβο, όπως ο ίδιος αφηγείται, αισθάνεται την ύπαρξη Βλάχων: «Η πόλη προσέφερε στην περιέργειά μου πρόσθετο ενδιαφέρον. Εδώ θα συναντούσα επιτέλους τους ονομαστούς Κουτσοβλάχους,των οποίων είχα αναζητήσει τα ίχνη σε όλη την ηπειρώτικη ακτη. όπου δεν ξέρω ποιος με είχε διαβεβαιώσει για την παρουσία τους. Ο πρώτος ΚουτσόΒλαχος. που συνάντησα, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Κώστα, το Λεβέντη, ο οποίος κατά το πέρασμά μας από το Βουτονόσι, επειδή οι χωρικοί στην απέναντι μεριά πυροβολούσαν προς τιμήν μας, δανείσθηκε το όπλο του συνοδού χωροφύλακα και άδειασε στον αέρα όλα τα φυσέκια του καταστήματος φωνάζοντας «ζήτω η Ελλάδα»». Με εξαίρεση το ελληνο- Βλαχικό ιδίωμά του, δεν θα μπορούσα να πω ότι ήταν διαφορετικός από τους άλλους Ηπειρώτες συντρόφους του»>. Παραθέτει δε και την επιγραμματική φράση: ««Πραγματικά, δεν μπορούσα να διακρίνω Ελληνες και Κουτσοβλάχους». Εξίσου Έλληνες εκλαμβάνουν τους Βλάχους της Αλβανίας και Ιταλοί διάσημοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι υποτάσσονται στα σκόπιμα κελεύσματα των εκάστοτε ιθυνόντων την ιταλική εξωτερική πολιτική. Αναμφίβολα ο Canini γράφοντας για την υπεροχή του Ελληνισμού και στις βορειότερες περιοχές, περί το Δυρράχιο. το 1879, δεν διακρίνει τους Βλάχους, τους οποίους ο Berard με τα ειδικά εθνολογικά ενδιαφέροντά του, μία σχεδόν δεκαετία μετέπειτα, επισημαίνει, αλλά συνάμα σκιαγραφεί ως Ελληνες. Τρεις δε δεκαετίες περίπου μετα τον Canini ο άλλος άξιος εκπρόσωπος της τετάρτης εξουσίας, του τύπου, στην Ιταλία, ο Luc. Magrini δεν καταχωρίζει στα δημοσιεύματα απόψεις για διαφορετικό λαό, βλάχικο, παρά μόνον ελληνικό, του οποίου μέρος είναι οι Βλάχοι".