Οι Ορθόδοξοι Αλβανοί αποχαιρέτησαν την Αργυρώ Κοντογεώργη,
αφοσιωμένη συνεργάτιδα του μακαριστού Αναστασίου
Του π. Ηλία Μάκου
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στο ναό της Νέας Μονής Αγίου Βλασίου Δυρραχίου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου και συγχοροστατούντων των Μητροπολιτών Απολλωνίας και Φίερι Νικολάου, Ελμπασάν Αντωνίου, Βερατίου Άστιου, Αμαντίας Ναθαναήλ και του Επισκόπου Κρούγιας Αναστασίου, πλαισιωμένων από ιερείς της Αρχιεπισκοπής.
Η ταφή, μετά από επιθυμία της ίδιας, έγινε στην παρακείμενη Σκήτη των Μυροφόρων, δημιούργημα και αυτή του αείμνηστου Αναστασίου.
Στην μακρά πορεία ζωής της (έζησε 103 έτη) η αλησμόνητη Αργυρώ αφιέρωσε ολόκληρο τον εαυτό της στην ιεραποστολή, αγωνιζόμενη κατά της δύναμης του κακού που κάνει τον άνθρωπο να ρέπει προς τα κάτω.
Στα 37της χρόνια εγκατέλειψε την προσοδοφόρα εργασία της τραπεζικής υπαλλήλου και ακολούθησε ιεραποστολική πορεία, εμπνευσμένη από τα κηρύγματα του λαϊκού τότε θεολόγου Αναστάσιου Γιαννουλάτου.
Όταν εκείνος ως αρχιμανδρίτης αρχικά και ως Επίσκοπος βρέθηκε στην Αφρική, εκείνη από την Αθήνα συντόνιζε μεθοδικά και ακούραστα την ιεραποστολική προσπάθεια.
Και από το 1992 που ο Αναστάσιος εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος στην Αλβανία εκείνη τον ακολούθησε, σε ηλικία 70 ετών, χωρίς δεύτερη σκέψη κι έμεινε εκεί μέχρι τέλους. Η συμβολή της ήταν καθοριστική στην οργάνωση της γραμματείας της Αρχιεπισκοπής Τιράνων, καθώς και στη γραμματειακή στήριξη και τη λειτουργία του γραφείου του Αρχιεπισκόπου.
Αλλά πέρα απ' όλα ταύτα ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε ο Αρχιεπίσκοπος να εμπιστευτεί απόλυτα και στα χαρούμενα και στα δυσάρεστα της ποιμαντορίας του και να ακούσει και να ενστερνιστεί τη γνώμη της, καθώς γνώριζε την βαθιά πίστη της και την αυταπάρνησή της.
Είχε φύγει από πάνω της η ολιγοπιστία, η χλιαρότητα και φοβία. Είχε ζωντανεύσει η πίστη μέσα της και τη συγκλόνιζε βαθιά, τη μεταμόρφωνε. Και το σπουδαιότερο ο Χριστός έγινε η ζωή της. Εκείνον αγάπησε περισσότερο και από τον εαυτό της. Σ' Εκείνον υπάκουε συνειδητά και ολόψυχα. Γι' αυτό ήταν ακλόνητη, ανθεκτική και ακατάβλητη, αλλά ταυτόχρονα και ταπεινή και γεμάτη αγάπη και φως.
