Έντονες είναι οι κινητοποιήσεις των Θεσπρωτών και δη των Φιλιαταίων τις τελευταίες ημέρες για την αποτροπή της κατάργησης του 628 Τάγματος και το κλείσιμο του στρατοπέδου στους Φιλιάτες.
Ξεκίνησαν από την κωμόπολη των Φιλιατών, συνεχίστηκαν στην Ηγουμενίτσα με συμβολικό αποκλεισμό του λιμανιού και της Εγνατίας και απλώθηκαν έως την Αθήνα, έξω από το Πεντάγωνο.
Τους δήμαρχους της Θεσπρωτίας δέχθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Αμύνης και όχι ο υπουργός ή ο υφυπουργός και απλά παρέλαβε τα ψηφίσματα, χωρίς να πάρει θέση επί του θέματος.
Και το ερώτημα είναι: Οι κινητοποιήσεις θα αλλάξουν τη γνώμη των αρμοδίων; Η μέχρι στιγμής στάση τους δείχνει πως όχι, αφού δεν υπάρχει κάποια διαβεβαίωση περί του αντιθέτου.
Δεν φαίνεται να ακούνε τη φωνή αγωνίας τους οι υπεύθυνοι, μια φωνή, που λέει ότι υπάρχουν λόγοι ασφάλειας, λόγοι κοινωνικοί, λόγοι οικονομικοί, ακόμη και λόγοι ιστορικοί, που δεν πρέπει να καταργηθεί το στρατόπεδο.
Μα, λένε μερικοί και στην άλλη Ελλάδα βάζουν λουκέτο στρατόπεδα. Ναι, αλλά η κάθε περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της και αυτές πρέπει να εκτιμηθούν και να αξιολογηθούν.
Και το θέμα δεν είναι μόνο το στρατόπεδο Φιλιατών. Το συνολικό ζήτημα είναι ότι, με μια σειρά από ενέργειες και κατά το παρελθόν η επαρχία Φιλιατών και άλλα ορεινά χωριά της Θεσπρωτίας όχι απλά μαραζώνουν, αλλά νεκρώνουν.
Και αν δεν αλλάξει άμεσα τακτική η πολιτεία θα είναι δύσκολο να αποτραπεί η θλιβερή πραγματικότητα, που διώχνει από τα χωριά ακόμη και τους συνταξιούχους.
Θα γίνουν φαντάσματα τα χωριά μας και τότε θα καταλάβουμε τις απολύτως αρνητικές συνέπειες της εγκατάλειψης της επαρχίας, αλλά θα είναι αργά...
ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ