Απογοητευτικό και ανησυχητικό: Το 35% των Ελλήνων δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο!
Του π. Ηλία Μάκου
Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ), το 35% του ελληνικού πληθυσμού δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο το χρόνο. Όσοι διαβάζουν από ένα έως τέσσερα βιβλία το χρόνο ανέρχονται σε ποσοστό 34%, ενώ μόνο το 31% του πληθυσμού διαβάζει πάνω από πέντε βιβλία ετησίως.
Πλέον έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή, όπου εγκαταλείψαμε την πολύπλευρη ωφέλεια από την ανάγνωση ενός βιβλίο και στραφήκαμε προς την γρήγορη και επιφανειακή ηλεκτρονική ανάγνωση, προβάλλοντας ως δικαιολογίες ότι δεν προλαβαίνουμε, είμαστε κουρασμένοι και άλλα τέτοια προσχηματικά.
Το να είμαστε όλη την ώρα πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο ή έναν υπολογιστή έχουμε χρόνο και διάθεση, αλλά για να διαβάσουμε ένα βιβλίο, που συμβάλλει στην αλλαγή μας προς το καλύτερο και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, δεν το επιλέγουμε.
Είναι θέμα νοοτροπίας και προσανατολισμού των καιρών μας, όπου η πνευματική αναζήτηση έχει περιοριστεί και καταπίνουμε "αμάσητα" ό,τι έντεχνα μας "σερβίρεται" μέσω του διαδικτύου.
Δεν έχουμε καταλάβει, και το ανησυχητικό είναι ότι δεν το έχουν καταλάβει πολλοί νέοι (και έχουν ευθύνη γι' αυτό η οικογένεια και το σχολείο), πως ο ρόλος ενός καλού βιβλίου, ιδιαίτερα στους καιρούς μας, όπου πολλές πληροφορίες περνούν μπροστά από τα μάτια μας και χάνονται με ταχύτητα φωτός, χωρίς να προλάβουμε να τις επεξεργαστούμε, μπορεί να επιδράσει με τρόπο αποφασιστικό, έστω και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, στη ζωή και στη σταδιοδρομία μας.
Τα βιβλία, όπου άνθρωποι όλων των τόπων και όλων των εποχών έχουν συγκεντρώσει ό,τι έκλεισαν στο νου, την ψυχή και την καρδιά τους και μας το προσέφεραν, κατ' αρχήν μας μορφώνουν, αλλά ταυτόχρονα, που είναι και το κυριότερο, λειτουργούν και ως πολύτιμος οδηγός για τη σκέψη μας και ως φάρος για τη συνείδησή μας.
Όταν μελετούμε και διερευνούμε τη ζωή μέσα από τα βιβλία, μπορούμε να διακρίνουμε και να ανιχνεύσουμε μερικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας, τα προσδιοριστικά εκείνα στοιχεία, που δίνουν τη μία ή την άλλη τροπή στη συμπεριφορά μας.
Έτσι οι ψυχικές αξίες μας όχι μόνο στεριώνουν, αλλά και πλαταίνουν. Τα όσα διαβάζουμε, εφόσον τα επεξεργαζόμαστε, τα αξιολογούμε και τα αξιοποιούμε, παίρνουν οργανικό περιεχόμενο στο μυαλό μας και μας βοηθούν κάθε φορά, δημιουργώντας τους κατάλληλους όρους, να πορευόμαστε όχι μυστικιστικά, αυθαίρετα ή συμβατικά, αλλά με συνείδηση και καθαρότητα, οδηγώντας στην υπέρβαση του ίδιου του εαυτού μας.
Δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι τα βιβλία είναι η καλύτερη συναναστροφή. Οι φίλοι ίσως κάποτε μας εγκαταλείψουν, τα βιβλία ποτέ και μπορούν, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό, να μας βγάλουν από τη μοναξιά μας.
Εκείνος, που έχει μια βιβλιοθήκη, έστω μικρή, που περιλαμβάνει διαλεχτά βιβλία, όταν αισθάνεται ανία ή πλήξη ή ακεφιά, δεν έχει παρά να ανοίξει και θα βρεθεί κοντά σε ανθρώπους, τους συγγραφείς των βιβλίων, που είναι πρόθυμοι να τον συντροφεύουν, να τον ευχαριστήσουν, να τον διδάξουν, να του διανοίξουν τον ορίζοντα και να τον παρηγορήσουν και μάλιστα χωρίς ιδιοτέλεια.
Τα βιβλία είναι δυνατόν να αποτελέσουν μια προ-ώθηση για έναν καινούργιο κόσμο, μια προ-ώθηση για να ξαναφωτιστεί η ζωή.
Αλλά και μια προ-ώθηση για να νιώσουμε και να είμαστε αληθινά ευτυχείς, όχι στην αρχή, αλλά στο τέλος μιας ορισμένης εσωτερικής πορείας.
Ως ανταμοιβή τα βιβλία μάς δίνουν το λεπτό λουλούδι της ωρίμανσης και τον όμορφο αντικατοπτρισμό της ιδέας της ευδαιμονίας, αλλά και τη θέληση για τον πολλαπλασιασμό της δύναμής μας. Και μας ταξιδεύουν από τον κόσμο του φαίνεσθαι, στον κόσμο του γίγνεσθαι και του είναι, αποκορυφώνοντας την ενατένισή μας προς εκείνα, που δεν γνωρίζαμε και δεν βλέπαμε.
σή μας προς εκείνα, που δεν γνωρίζαμε και δεν βλέπαμε.
σή μας προς εκείνα, που δεν γνωρίζαμε και δεν βλέπαμε.