Του π. Ηλία Μάκου
Και φέτος, την Κυριακή 27 Νοεμβρίου, τιμήθηκε με μια σεμνή εκδήλωση η θυσία στο Δρίσκο του ποιητή Λορέντζου Μαβίλη.
Εκεί έπεσε μαχόμενος για την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της Ηπείρου από τους Τούρκους ο Κερκυραίος βουλευτής και ποιητής και ο Δήμος Ιωαννιτών, ο Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων και η Κοινότητα Βασιλικής, απότισαν τον οφειλόμενο φόρο τιμής.
Τελέστηκε στο Ύψωμα του Δρίσκου επιμνημόσυνη δέηση από το Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του ήρωα.
Ομίλησε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων Δημήτρης Παπαγεωργίου με τίτλο «Ελευθερία για σένα, ζω για σένα μόνο παλεύω», θυμίζοντας ότι η ελευθερία του τόπου κατακτήθηκε με θυσίες.
Ο Λορέντζος Μαβίλης, που πολέμησε το 1896, στον απελευθερωτικό αγώνα της Κρήτης, και το 1897, επικεφαλής Κερκυραίων εθελοντών σε μάχες στην Ήπειρο, ήταν μπαρουτοκαπνισμένος. Έτσι και το 1912, με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, δεν έμεινε αδρανής. Κατετάγη ως εθελοντής λοχαγός στο Σώμα των Γαριβαλδινών, που ήρθαν από την Ιταλία στην Ελλάδα. Και δεν επέλεξε τα μετόπισθεν, αλλά την πρώτη γραμμή. Οι Γαριβαλδινοί, μαζί με Κρήτες εθελοντές, κινήθηκαν προς τα Γιάννινα, αλλά έφτασαν μέχρι τον Δρίσκο, μια μικρή οροσειρά πάνω από τη λίμνη των Ιωαννίνων, όπου πολέμησαν γενναία από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 28 Νοεμβρίου 1912 με τους Τούρκους. Ο Λορέντζος Μαβίλης, καθώς αποσυρόταν από το πεδίο της μάχης, δέχθηκε μια σφαίρα που τον τραυμάτισε θανάσιμα. Σύμφωνα με τον συμπολεμιστή του Νίκο Καρβούνη τα τελευταία του λόγια ήταν: "Περίμενα πολλές τιμές από τούτον τον πόλεμον, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου, για την Ελλάδα". Ο πατριωτισμός του ώθησε τον Λορέντζο Μαβίλη στον θάνατο. Ο ενθουσιασμός του για την ελευθερία της Πατρίδας, που ήταν γνήσιος και θερμός. Οι Έλληνες φάνηκαν αποφασισμένοι και με το αίμα τους σφράγισαν την ιστορική ελληνική ευθύνη. Και κράτησαν όρθια τη φυλή μας από κάθε μορφής τυραννία. Έτσι και ο Λορέντζος Μαβίλης άφησε να μιλήσει μέσα του η ελληνική πατρίδα, που καιγόταν και έκαιγε το είναι του, διδάσκοντας πως στις δύσκολες ώρες αξία, ιδέα και σκοπός στέκει μόνο ο πόλεμος και πως ο φόνος του ανθρώπου στη μάχη δεν είναι τίποτα άλλο παρά αρετή.
