Του π. Ηλία Μάκου
Άμεσα αποκαταστάθηκε η βεβήλωση της μαρμάρινης πλάκας στο ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης στο ιστορικό Σούλι. Μέσω του Κώστα Τζαβέλλα, γιου του ταξιάρχου ε.α. Λάμπρου Τζαβέλλα, οι απόγονοι των Τζαβελλαίων ευχαριστούν τον Δήμο Σουλίου, αλλά και τον πρόεδρο της Κοινότητας Σαμονίβας Άγγελο Τόκα.
Να σημειωθεί πως η επιγραφή των δωρητών βεβηλώθηκε δύο φορές. Η πρώτη ήταν αποβραδίς της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης το 2021 και η δεύτερη τον Σεπτέμβριο
Ο Λάμπρος Τζαβέλλας είχε φροντίσει ο ναός των Αγίων Κων/νου και Ελένης, που χτίστηκε με παρέμβαση του αείμνηστου Κων/νου Καραμανλή, τότε πρωθυπουργού, τη δεκαετία του '70, σε ανάμνηση της προσφοράς των Σουλιωτών, προς την Πατρίδα, οι οποίοι εμφορούνταν από θερμή πίστη, να αποκτήσει ό,τι χρειάζεται, προκειμένου να μπορεί να λειτουργείται.
Ο Κώστας Τζαβέλλας, που έχει το Σούλι βυθισμένο με πολλή αγάπη στην καρδιά του και το δείχνει έμπρακτα περιγράφει το ενδιαφέρον των Τζαβελλαίων γι' αυτό το ναό.
Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
"Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με χρήματα του Ελληνικού λαού έχτισε έναν σύγχρονο ναό στην καρδιά του ιστορικού χώρου του Σουλίου και έναν Ξενώνα, που σήμερα ευτυχώς λειτουργεί.
...Ο ναός ήταν κλειστός και άδειος, μέχρι που ο Ταξίαρχος ε.α. Λάμπρος Τζαβέλλας επισκέφτηκε το Σούλι το 1985, προκειμένου να επιχειρήσει κάτι πολύ δύσκολο για την τότε εποχή. Να ξεκινήσει ένα οικογενειακό τάμα πολλών ετών που ήταν η αποκατάσταση του Τζαβελλαίικου. Εντύπωση του προκάλεσε η κενή εκκλησία και το συζήτησε με τον τότε Ιερέα του Σουλίου, τον αείμνηστο Ιωάννη Τόκα. Τον Παπαγιάννη. Εκείνος του εξήγησε το πως χτίστηκε εκεί η νεόδμητη εκκλησία, η οποία δεν υπήρχε στην πρώτη επίσκεψή του στο Σούλι το 1970. Ο Λάμπρος Τζαβέλλας υποσχέθηκε στον Παπαγιάννη ότι θα την εξοπλίσει μέχρι καμπάνας και θα τελέσει θυρανοίξια, ώστε η Κοινότητα να μην έχει την εκκλησία ανενεργή".
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
"Έγινε συζήτηση του Παπαγιάννη με τον Ταξίαρχο Τζαβέλλα για την ονομασία του ναού, όπου ο ιερέας πρότεινε το Κωνσταντίνος, λόγω του ότι ο ναός χτίστηκε με την παρέμβαση του Κων/νου Καραμανλή. Ο Λάμπρος Τζαβέλλας συμφώνησε λέγοντας όμως στον Παπαγιάννη ότι ο Καραμανλής δεν έχτισε τον ναό με δικά του χρήματα αλλά με χρήματα του Ελληνικού λαού. Συμφωνώ όμως του είπε στην ονομασία, διότι έλεγαν Κωνσταντίνο τον πατέρα του, τον Θυελλώδη Ίλαρχο Τζαβέλλα, ο οποίος σκοτώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1940 στις μάχες της Πρεμετής και Ελένη έλεγαν την γιαγιά του, μητέρα του ήρωα πατέρα του. Έτσι από κοινού αποφασίστηκε και η ονομασία της Εκκλησίας".
ΤΑ ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ
"Αμέσως ο Λάμπρος Τζαβέλλας επισκέφτηκε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας Τίτο όπου εκείνος του υπέδειξε την διαδικασία των Θυρανοιξίων τελετουργικά και έλαβε και μια τεράστια λίστα με όλα τα απαιτούμενα για την λειτουργία ενός ναού, καθώς και για τα υλικά της τελετής.
Ο ταξίαρχος συγκέντρωσε στην Αθήνα την οικογένεια, φίλους και γνωστούς και βάσει της προσφοράς που έλαβε από γνωστό κατάστημα εκκλησιαστικών ειδών, ο κάθε ένας δωρητής ανάλογα με την δυνατότητά του συνεισέφερε στην προσπάθεια αυτή. Η συνολική δαπάνη μόνο για την αγορά υλικών, πέραν των εξόδων των επισκέψεων που απαιτήθηκαν από την Αθήνα στο Σούλι για όλη αυτή την προσπάθεια, ξεπέρασε τις 250.000 δραχμές το 1987. Ένα ποσόν σημαντικό για τα δεδομένα της εποχής. Όλα τα πράγματα, από την καμπάνα μέχρι τους πολυελαίους, τις εικόνες, το Μανουάλι, ακόμη και το χαλί, τοποθετήθηκαν κι εγκαταστάθηκαν στην εκκλησία από τον ίδιο τον Ταξίαρχο Λάμπρο Τζαβέλλα μαζί με τον αγαπητό του ξάδελφο τον αείμνηστο Συνταγματάρχη Στυλιανό Καλογεράκη. Αρωγοί σε αυτό το έργο ήταν ο ιερέας Παπαγιάννης και ο Δονάτος Τόκας, καλοί φίλοι οι οποίοι και αυτοί δεν ζουν πια. Η οικογένεια πάντα θα τους μνημονεύει και θα τους ευχαριστεί.
Στις 21 Ιουνίου του 1987 τελέστηκαν τα θυρανοίξια από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ.κ. Τίτο και φυσικά τον Παπαγιάννη, παρουσία της οικογένειας, φίλων και κατοίκων της Κοινότητας και των γύρω Χωριών. Ήταν μια πολύωρη και συγκινητικότατη τελετή".
ΟΙ ΔΩΡΗΤΕΣ
"Από τότε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου στις 21 Μαϊου, η οικογένεια με φίλους επισκέπτεται το Σούλι στην λειτουργία του ναού. Είναι ένα όμορφο οικογενειακό τάμα. Φυσικά το πέρασμα του χρόνου μίκρυνε κατά πολύ την όμορφη αυτή παρέα των δωρητών του ναού και οι εναπομείναντες λιγοστοί έχουν ξεπεράσει η είναι πολύ κοντά στα 90 τους χρόνια. Όλοι παιδιά της κατοχής, του εμφυλίου και της μεταπολεμικής Ελλάδας με μεγάλη ψυχή και μεγάλη καρδιά...".
ΕΙΧΑΝ ΠΑΛΜΟ ΠΙΣΤΗΣ ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
Ισχυρός ο παλμός της πίστης στους Σουλιώτες, δονούσε το συναισθηματικό τους κόσμο και τους μετέδιδε δύναμη και εκεί, όπου σκυθρωπό το βλέμμα της ιστορίας πλανιόταν.
Είναι τόπος ιερός, ιερών αγώνων για την Ορθοδοξία και την Πατρίδα και τον Άνθρωπο.
Ο δαυλός του καλόγηρου Σαμουήλ, τ’ αποκαΐδια της Αγίας Παρασκευής Κουγκίου, καταυγάζει της πίστης το υπερκόσμιο φως.
Ναι, σ’ αυτά τα βράχια πλανιέται «ανίκητη και άπαρτη» η πίστη των Ελλήνων.
.jpg)
