Του π. Ηλία Μάκου
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Οι Χριστιανικές θρησκείες, παρά τις διαφορές τους ή τις διαφωνίες τους, μπορούν σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος να ανταλλάξουν απόψεις, ακόμη και να συνεργαστούν.
Ένα από αυτά τα θέματα είναι οι νέοι και οι σχέσεις τους με την Εκκλησία, μέσα στη σύγχρονη εποχή, με τις τόσες προκλήσεις-προσκλήσεις, το οποίο συζητήθηκε στο 16ο Διαχριστιανικό Συμπόσιο, που συνδιοργάνωσαν με επιτυχία το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Antonianum της Ρώμης και η Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου.
Σημαντικές προσωπικότητες της θρησκείας, αλλά και του επιστημονικού χώρου οι ομιλητές, έδωσαν ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις και κατέθεσαν αξιοπρόσεκτες προτάσεις.
Πράγματι οι νέοι στο σύγχρονο κόσμο βρίσκονται σε μια πορεία αναζήτησης, μάλιστα μέσα σε συνθήκες κατήφειας και σαπίλας.
Το ψάξιμο και η αληθινή εύρεση του Θεού βοηθά τους νέους να διαμορφώσουν ωραία κρυσταλλένια ψυχή, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τους ίδιους και τους άλλους, και να μην μεταβάλλονται σε λασπώδη τέλματα.
Η Εκκλησία οφείλει να είναι παρούσα ενεργητικά όταν οι νέοι φτάνουν στη διασταύρωση των δρόμων, όπου θα κριθεί η τύχη ολόκληρης της ζωής τους, και θα μπει το ερώτημα, το σοβαρό ερώτημα, που περιμένει, χωρίς αναβολή, την απάντησή του: "Ποιο δρόμο να πάρω;"...
Σε ολόκληρο τον σημερινό κόσμο, τον τόσο αναστατωμένο, οι νέοι, ζαλισμένοι, ταραγμένοι και αβέβαιοι, βλέπουν τον ανεμοστρόβιλο των νέων αισθημάτων, που κυριαρχεί μέσα στην ψυχή τους, και αισθάνονται ότι είναι σχεδόν ξένοι προς τον εαυτό τους και τους καταλαμβάνει αληθινός πυρετός και ανησυχία.
Και, όμως, δεν θα βρεθούν σε αδιέξοδο αν επιλέξουν να πορευτούν προς τον Χριστό.
Εις μάτην θα αναζητούν στον κόσμο ευγενέστερο ιδεώδες, ασφαλέστερο φίλο, προστάτη ισχυρότερο από Αυτόν.
Όπως από το κέντρο του κύκλου κάποιος δρόμος χαραγμένος προς όλες τις φανταστικές κατευθύνσεις οδηγεί στην περιφέρεια, έτσι και όλες οι εκδηλώσεις και όλα τα γεγονότα της ζωής των νέων μπορούν, αν το επιλέξουν και το θέλουν, να οδηγούν προς το μεγάλο κέντρο του κόσμου, τον Θεό.
Το μυστήριο του ουρανού και κυρίως η απεραντοσύνη της αγάπης θα κάνει άξια τα όνειρά των νέων, άξιο το μέλλον τους, άξια τη σταδιοδρομία τους, άξιο το όραμά τους για τα αιώνια πεπρωμένα και θα τους ανοίξει τους διαύλους να αγαπούν και να αγαπιούνται.
Εδώ είναι ο ρόλος της Εκκλησίας. Να τους ανοίξει την ψυχή στο αγνάντεμα του άλλου κόσμου.
Να βοηθήσει να ξετυλίξει η καρδιά τους τους πόθους τα φύλλα και ο λογισμός τους να υψωθεί πέρα απ' τη σκόνη της καθημερινότητας.
Να τους στείλει ηχηρά το μήνυμα ότι υπάρχει και ο Χριστός στη ζωή και έχει να τους πει κάτι από το Ευαγγέλιο. Αυτό, που δεν τους το είπαν οι άλλοι με τα μεγάλα σχήματα και τις κραυγαλέες φωνές.
Καιρός ν' ακούσουν και των αιώνια φωνή της αλήθειας. Είναι μια πρόκληση για ανανέωση, για αναδημιουργία, για αναβαπτισμό.
