Στο παρακείμενο μνημείο, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα με χρήματα ιδιωτών, εψάλη τρισάγιο και κατατέθηκε στεφάνι από τον Σεβασμιώτατο Ανδρέα.
Συμμετείχαν ο αντιστράτηγος ε. α. και πρώην Αρχηγός ΓΕΣ και πρώην υπουργός Εθνικής Αμύνης Φράγκος Φραγκούλης, ο π. Αθανάσιος (Μετεωρίτης) και άτομα από της ευρύτερης περιοχής.
Ο κ. Φραγκούλης σημείωσε ότι "το υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, υφίσταται και θα υφίσταται, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους".
Το παρεκκλήσι της Παναγίας ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία του κ. Φραγκούλη, ο οποίος ανταποκρίθηκε σε σχετικό αίτημα του Μητροπολίτου Ανδρέου και τα θυρανοίξια έγιναν πρίν ένα χρόνο, 29 Αυγούστου 2020.
Συνέβαλαν και ο ιερομόναχος Αθανάσιος Μετεωρίτης, καθώς και άλλοι δωρητές, παρακινούμενοι από το Φράγκο Φραγκούλη για την εκπλήρωση του τάματος.
Ο πέτρινος αυτός ναός με εικονογραφίες αγίων κατά κύριο λόγω στρατιωτικών ή σχετιζόμενων με το στρατό ως προστάτες του (όπως ο όσιος Παΐσιος ο ασυρματιστής), που φιλοτεχνήθηκαν από τη γυναικεία αδελφότητα της Μονής Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, αποτελεί ένα μικρό κομψοτέχνημα.
Να σημειωθεί ότι στην κορυφή του Γράμμου, σε ύψος 2.520 μ., στρατιώτες έχτισαν, το 1948, ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία, στην Υπέρμαχο Στρατηγό του Έθνους, ως αφιέρωμα τιμής για την προστασία της, αλλά και ως ορμητήριο πνευματικών ανατάσεων την ώρα των μαχών.
Αυτό το εκκλησάκι έγινε ερείπια, σωριασμένες πέτρες, λόγω της εγκατάλειψης και της αδιαφορίας.
Στη θέση του, όχι στο ίδιο σημείο, αλλά χαμηλότερα ήρθε να υψωθεί ένα νέο παρεκκλήσι της Παναγίας, αφού προηγουμένως αποκαταστάθηκε ο δρόμος προς το μνημείο, που τα προηγούμενα χρόνια ήταν σχεδόν απροσπέλαστος.
Για να θυμίζει στους προσκυνητές των αιματοπότιστων και αιματοβαμμένων εδαφών την υποχρέωση όλων μας να υπερασπιζόμαστε την Ελλάδα και την Ορθοδοξία με θάρρος και παρρησία.
Η προσευχή προς την Παναγία, μέσα και σ' αυτό το ταπεινό εκκλησάκι εκεί ψηλά στο Γράμμο, ας είναι μια παράκληση προς τη Θεοτόκο ο ίλιγγος της διχόνοιας να μη ζαλίζει το νου, να καταλαγιάσει η σκόνη, που κατά καιρούς σηκώνεται, και δεν μας αφήνει να δούμε το φως και η ζωή μας να είναι καθαρή και όχι βουτηγμένη στα κάθε είδους πάθη.
Αυτό το εκκλησάκι ήταν ένα σεπτό μνημείο, που θύμιζε αγώνες και αγωνίες. Και διακήρυττε από εκεί ψηλά ότι η ζωή της ύλης είναι παγίδα φθοράς και θανάτου.
Και χρειάζεται ρωμαλέα μάχη για να ξεφύγει κανείς από τα δίκτυα της απατηλής προσωρινότητας και να ζήσει με την έμπνευση και την καθοδήγηση του Θεού, φιλιωμένος, χωρίς έριδες, χωρίς διχόνοιες και με τον εαυτό του και με τους άλλους.
Η ψυχή, ανεξάρτητα από τις διαμάχες και τους σπαραγμούς, στήνει μέσα στο χρόνο το παρατήριό της και εξετάζει το παρελθόν και οραματίζεται το μέλλον.
Αν το σώμα είναι δέσμιο στις ανάγκες της παρούσης στιγμής, η ψυχή ανοίγει τα φτερά και κινείται με άνεση έξω από τα όρια του χρόνου, στα ασύνορα της αιωνιότητας πλάτη.
