Οι μάχες στη Μουργκάνα τον Μάρτιο έως τις αρχές Απριλίου του 1948

Οι μάχες  στη Μουργκάνα τον Μάρτιο έως τις αρχές  Απριλίου του 1948 δεν είχαν επιτυχία για τον Ελληνικό Στρατό, που οργάνωσε τις επιχειρήσεις "Πέργαμος" και "Ιέραξ". Αργότερα άλλαξε η ροή των πραγμάτων.

Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία της VIII μεραρχίας είχε θέση ως στόχο της εξάλειψη του προγεφυρώματος του ΔΣΕ στην περιοχή Μουργκάνας, που συνεχώς ενισχυόταν από την Αλβανική μεθόριο με εφοδιοπομπές. 

Η πρώτη επίθεση της ξεκίνησε στις 25 Φεβρουαρίου 1948 υπό την κωδική ονομασία "Πέργαμος", διήρκησε έως τις 8 Μαρτίου,  και είχε αποτυχία. 
Το σχέδιο προέβλεπε μια τολμηρή νυχτερινή διείσδυση των δυνάμεων του στο ύψωμα Σκητάρι και την συνεπακόλουθη άλωση της τοποθεσίας. 

Αν και ο ελιγμός έγινε επιτυχώς οι δυνάμεις του ΔΣΕ αντέδρασαν.

Ακολούθησε ισχυρή αντεπίθεση τους στο δεξιό τομέα τους, υπό τον Κολιγιάννη,  που οδήγησε στην διάλυση του 611 τάγματος και τον εγκλωβισμό του 581 τάγματος, που κατάφερε να γλυτώσει από την κύκλωση με πολύ μεγάλη δυσκολία. 
Οι δυνάμεις του ΔΣΕ συνέλαβαν 177 στρατιώτες του 611 τάγματος από τους οποίους εκτέλεσαν τους 121 που αρνήθηκαν να ενταχθούν στις τάξεις του.

Η μεγάλη ήττα δεν πτόησε την ηγεσία της VIII μεραρχίας που στις 30 Μαρτίου εξαπέλυσε δεύτερη επίθεση με νέες δυνάμεις κατά της Μουργκάνας υπό την ονομασία "Ιέραξ". 

Το σχέδιο της επίθεσης ήταν πανομοιότυπο με της πρώτης και προέβλεπε διάρρηξη της αντίπαλης διάταξης στο κέντρο της με τολμηρούς ελιγμούς στα υψώματα της περιοχής (Τσεροβίτσι-Σκητάρι- Κούφαλο), διχοτόμηση των δυνάμεων του ΔΣΕ, κύκλωση αυτών και καταστροφή τους. 

Από την πρώτη στιγμή οι επιτιθέμενοι βρέθηκαν εμπρός σε ισχυρή αντίσταση του ΔΣΕ, που λόγω της πρώτης επίθεσης είχε κατανοήσει την σημασία της τοποθεσίας και την είχε οργανώσει με ισχυρά ερείσματα άμυνας και ναρκοπέδια. 
Πολύ σύντομα η επίθεση του Ε.Σ. ατόνισε, ενώ ο ΔΣΕ κέρδιζε συνεχώς έδαφος με κατά τόπους αντεπιθέσεις. Γρήγορα επανατέλαβε όλα τα σημεία, που είχαν καταλάβει οι επιτιθέμενοι.

Αναμφίβολα η επιλογή να ακολουθηθεί πανομοιότυπο σχέδιο δράσης ήταν εσφαλμένη υπονομεύοντας κάθε πιθανότητα επιτυχίας για τον Ε.Σ. Άλλος βασικός λόγος αποτυχίας των επιχειρήσεων "Πέργαμος" και "Ιέραξ" ήταν ότι οι επιτιθέμενοι δεν διέθεταν μεγάλη αριθμητική υπεροχή που θα χρειαζόταν μια τέτοια επίθεση, ενώ ούτε και η δύναμη πυρός τους ήταν αρκετή, καθώς ο Ε.Σ. δεν ήταν ακόμη επαρκώς οργανωμένος σε πυροβολικό και αεροπορία.