Ο Άγιος που του έκοψαν τα πόδια και τον πέταξαν στα αποχωρητήρια
Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr
Το μαρτύριο του νέου οσιομάρτυρα Γεδεών, του εκ Τυρνάβου, είναι φρικιαστικό!
Στις 30 Δεκεμβρίου (οπότε εορτάζεται η μνήμη του) του 1818 ξεψύχησε μέσα σε βρωμερό χώρο αποχωρητηρίων, αφού προηγουμένως του έκοψαν τα πόδια και τον άφησαν αιμόφυρτο για μια περίπου ημέρα!
Λίγο νωρίτερα τον είχαν διαπομπεύσει στους δρόμους του Τυρνάβου, ανεβάζοντας τον ανάποδα πάνω σ' ένα γαϊδουράκι, και αναγκάζοντάς τον να κρατά την ουρά του!
Και όμως, δεν έχασε ούτε για μια στιγμή την κοινωνία και αγάπη του Θεού, στον οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή και την ύπαρξή του.
Παρότι τον εξισλάμισαν μετά βίας για δύο μήνες κατά την παιδική του ηλικία στο Βελεστίνο, αυτός παρέμεινε ενωμένος με το Θεό.
Βρήκε καταφύγιο στο Άγιο Όρος και μάλιστα στη Μονή Καρακάλου εκάρη μοναχός.
Αφού για ένα διάστημα έξι χρόνων διακόνησε σε Μετόχι του Ρεθύμνου της Κρήτης, επέστρεψε στο Βελεστίνο αποφασισμένος να πεθάνει για το Χριστό, εκεί, όπου άθελά του τον αρνήθηκε.
Η ζωή του ήταν διαρκής μαρτυρία των μεγαλείων του Θεού. Έβλεπε τις εντολές του Θεού σαν κατευθυντήριες γραμμές στον αγώνα του, στην πάλη του με την αμαρτωλότητά του, με το κακό, με τους αντίχριστους.
Και πορευόταν στο δρόμο, που αυτές του χαράσσουν, γιατί αυτή είναι η μοναδική ασφαλής οδός της σωτηρίας.
Είχε πάντα, όμως, συνείδηση της ατέλειας και αδυναμίας του, γι' αυτό με ταπείνωση ζητούσε συνεχώς τη χάρη του Θεού, και ως μοναχός και όταν εμφανιζόταν ως κατά Χριστόν σαλός και όταν ζούσε την τραγωδία και τη μανία των βασανιστηρίων, για να μπορεί με συνέπεια να αγωνίζεται στην πνευματική του πορεία.
Γι' αυτό τα λείψανά του (μέρος τους βρίσκονται στη Μονή Καρακάλου Αγίου Όρους, ενώ η κάρα του στο ναό Παναγίας Φανερωμένης Τυρνάβου) είναι θαυματουργά.
Και μας δίνει το μάθημα ότι η ζωή μας ως πιστών δεν μπορεί να είναι μια τυποποιημένη συμπεριφορά, ένας κατάλογος καλών πράξεων.
Είναι ζωή, που δέχεται απόλυτα τον Χριστό, το Ευαγγέλιό του και κατόπιν αφήνεται να οδηγείται από τον ίδιο τον Χριστό.
Ποτέ δεν μπορεί να πει κανείς ότι εφάρμοσε στην πληρότητά του το θείο νόμο.
Η ψευδαίσθηση της πλήρους εφαρμογής του θείου νόμου οδηγεί σε έπαρση και αυτοπεποίθηση, που στερεί τελικά τον άνθρωπο από τη σωτηρία.
Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού, όλοι έχουμε τις αδύνατες πλευρές μας. Αυτό είναι αρκετό, για να μας υπενθυμίζει την ελαττωματικότητά μας.
Αυτό, που μας σώζει είναι η χάρη του Θεού, που έδωσε τη δύναμη στο Γεδεών να αντέξει και τον περίγελο και τις διώξεις και τον έφερε στην αγιότητα.
Πηγή: romfea.gr