Με 680.00 θα αναδειχθεί το Ενετικό Κάστρο Ηγουμενίτσας. Η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του Ε.Π. «Ήπειρος 2014-2020» με έγγραφό της προς το δήμο Ηγουμενίτσας Η, διατυπώνει σύμφωνη γνώμη για τα σχέδια των τευχών διακήρυξης και τη διαδικασία σύμφωνα με την οποία θα προκηρυχθεί το έργο «Ανάπλαση αστικού δασυλλίου και ανάδειξη Ενετικού Κάστρου». Το Ενετικό Κάστρο της Θεσπρωτίας έχει τη δική του ξεχωριστή πορεία.Η ίδρυση του πρώτου οχυρού στον λόφο κατά τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους σχετίζεται πιθανότατα με τον υστερορωμαϊκό ~ παλαιοχριστιανικό οικισμό του Λαδοχωρίου, στον μυχό του κόλπου της Ηγουμενίτσας και συνδέεται με την εγκατάσταση στην περιοχή Ρωμαίων εποίκων. Από τον 15ο αι. και εξής, περίοδο κατά την οποία η Βενετία ελέγχει μία σειρά εμπορικών σταθμών σε όλο το μήκος της παράκτιας ζώνης της Ηπείρου, η Ηγουμενίτσα αναφέρεται ως βενετσιάνικος σταθμός και το λιμάνι της χρησιμοποιείται και πάλι ως αγκυροβόλιο και ασφαλές καταφύγιο πλοίων (Porto delle Gοmenizze). Το 1479, μετά το τέλος του πρώτου βενετοτουρκικού πολέμου, περιέρχεται στην κυριαρχία των Οθωμανών μαζί με τις υπόλοιπες βενετικές κτήσεις στα παράλια της Ηπείρου. Ακολουθούν Βενετοτουρκικοί πόλεμοι, κατά τη διάρκεια των οποίων οι θέσεις αυτές αλλάζουν συνεχώς κατόχους έως το 1540, οπότε περνούν οριστικά στα χέρια των Οθωμανών. Κατά τη διάρκεια του πέμπτου Βενετοτουρκικού πολέμου (1645‐1669), ο βενετικός στόλος πραγματοποίησε σειρά από σύντομους αντιπερισπασμούς στην περιοχή. Αποκορύφωμα των ενεργειών αυτών, υπήρξε η ανατίναξη του τούρκικου οχυρού το 1685, που είχε εν τω μεταξύ ανεγερθεί στην περιοχή, από τον ναύαρχο Μοροζίνι, αφού πρώτα μετέφερε στην Κέρκυρα τα 12 κανόνια του. Στα τέλη του 18ου αιώνα, μετά την κατάλυση της Ενετικής Δημοκρατίας, ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων κατέλαβε την πρώην ενετική θέση και επιχείρησε μερικές επισκευές. Οι πρώτες αρχαιολογικές έρευνες στο κάστρο πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1950 από τον διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Ηγουμενίτσας, Κων. Παπαγεωργίου, ο οποίος κατά τη διάρκεια των εκσκαφών για την τοποθέτηση σωλήνων ύδρευσης εντόπισε δύο τάφους και ενημέρωσε άμεσα τον τότε έφορο αρχαιοτήτων Σωτήρη Δάκαρη. Τη σωστική ανασκαφή ενός τρίτου τάφου επέβλεψε ο ίδιος ο Δάκαρης έναν μήνα αργότερα, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερα ευρήματα. Ακριβώς πενήντα χρόνια μετά, στις 20 Οκτωβρίου του 2000, κατά τη διάνοιξη μικρών ορυγμάτων για τη δενδροφύτευση της πλαγιάς, ήρθε στο φως στο Δασάκι Ηγουμενίτσας, κοντά στη νοτιοδυτική γωνία του κάστρου, ένας ακόμη κεραμοσκεπής τάφος, ύστερων ρωμαϊκών χρόνων, με λίγα κτερίσματα. Το λυχνάρι με τη μορφή της Αθηνάς, που συνόδευε τον νεκρό, αποτελεί σήμερα το έμβλημα του Δήμου Ηγουμενίτσας.