Το ιστορικό μοναστήρι των Ταξιαρχών στη Δερβιτσάνη ξαναζωντανεύει σιγά σιγά
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Εργασίες γίνονται αυτή την περίοδο, προκειμένου να ανακαινιστεί, στην ουσία να διανοιγεί, αφού μέχρι τώρα ήταν απλά ένα μονοπάτι, ο δρόμος προς το ιστορικό μοναστήρι Δερβιτσάνης Δερόπολης. Είναι ένα από τα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής, που, μπορεί με τη σημερινή της μορφή, να κτίστηκε το 16ο αιώνα, ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες, προϋπήρξε και η ίδρυσή της ανάγεται στα μεταβυζαντινά χρόνια. Με μέριμνα και τεχνική υποστήριξη της Μητρὀπολης Αργυροκάστρου ο ναός της Μονής εξωραΐστηκε και συντηρήθηκε και όλες σχεδόν οι τοιχογραφίες του διασώθηκαν. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι λιτό, με ζωγραφισμένα βυζαντινά σχέδια. Στα χρὀνια του αθεϊστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα εγκαταστάθηκαν εκεί δύο μοναχές (Κασσιανή και Πελαγία Κώττη) με καταγωγή απ’ το χωριό της Σωπικής Πωγωνίου. Διἐμειναν από το 1966 έως το 1982 (οπότε κοιμήθηκε και η Πελαγία, νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή η Κασσιανή), παρέμειναν δηλαδή 16 συνολικά χρόνια. Να σημειωθεί ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την αναστήλωση των μοναστηριών της χώρας, που αποτελούν θρησκευτικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς και έχει δαπανήσει μεγάλα κονδύλια προς την κατεύθυνση αυτή, θεωρώντας τα ζωντανές μαρτυρίες πίστης.
Εργασίες γίνονται αυτή την περίοδο, προκειμένου να ανακαινιστεί, στην ουσία να διανοιγεί, αφού μέχρι τώρα ήταν απλά ένα μονοπάτι, ο δρόμος προς το ιστορικό μοναστήρι Δερβιτσάνης Δερόπολης. Είναι ένα από τα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής, που, μπορεί με τη σημερινή της μορφή, να κτίστηκε το 16ο αιώνα, ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες, προϋπήρξε και η ίδρυσή της ανάγεται στα μεταβυζαντινά χρόνια. Με μέριμνα και τεχνική υποστήριξη της Μητρὀπολης Αργυροκάστρου ο ναός της Μονής εξωραΐστηκε και συντηρήθηκε και όλες σχεδόν οι τοιχογραφίες του διασώθηκαν. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι λιτό, με ζωγραφισμένα βυζαντινά σχέδια. Στα χρὀνια του αθεϊστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα εγκαταστάθηκαν εκεί δύο μοναχές (Κασσιανή και Πελαγία Κώττη) με καταγωγή απ’ το χωριό της Σωπικής Πωγωνίου. Διἐμειναν από το 1966 έως το 1982 (οπότε κοιμήθηκε και η Πελαγία, νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή η Κασσιανή), παρέμειναν δηλαδή 16 συνολικά χρόνια. Να σημειωθεί ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την αναστήλωση των μοναστηριών της χώρας, που αποτελούν θρησκευτικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς και έχει δαπανήσει μεγάλα κονδύλια προς την κατεύθυνση αυτή, θεωρώντας τα ζωντανές μαρτυρίες πίστης. 
