Ο Μητροπολίτης Μάξιμος με το Δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων στην Κωνσταντινούπολη

Με τη συνοδεία του Μητροπολίτη Ιωαννίνων  Μάξιμου, το Δημόσιο ΙΕΚ της πόλης πραγματοποίησε εκπαιδευτική, θρησκευτική  και πολιτιστική επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη με πολλαπλά οφέλη. Μια επίσκεψη, που όπως λένε οι συμμετέχοντες, ένας από αυτούς ήταν ο διευθυντής του ΙΕΚ Μιχαήλ Αλεξίου, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και θα τους μείνει αξέχαστη. Κυρίως από πνευματική άποψη, αλλά και ως εκδρομή.  Μετά τη λειτουργία στον πατριαρχικό ναό του αγίου Γεωργίου, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη, οι σπουδαστές/τριες συναντήθηκαν με τον κ. Βαθρολομαίο και πραγματικά ένιωσαν ενθουσιασμό, καθώς πήραν την ευχή και την ευλογία του. Μάλιστα τους προσέφερε και ενθύμια. Διαπίστωσαν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελεί ενεργό και αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας μας, είναι ο θεματοφύλακας της πίστης και της αλήθειας και ο ακοίμητος φρουρός της παράδοσής μας. Ο Παναγιώτατος μίλησε με εγκωμιαστικά  λόγια για το  έργο του Μητροπολίτη Ιωαννίνων, αλλά και για την αφοσίωσή του στη Μητέρα Εκκλησία, ο οποίος, όπως υπογράμμισε, "ποιμαίνει  μία μεγάλη και ιστορική Μητρόπολη του Οικουμενικού Θρόνου». Ακόμη, επαίνους απηύθυνε και για τον παριστάμενο Επίσκοπο Αβύδου Κύριλλο, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον οποίο και συνεχάρη για την στήριξη που προσφέρει στο Πατριαρχείο και για τα περισπούδαστα κείμενα και μελέτες του, όπως η πρόσφατη, που αναφέρεται στο δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχη να δέχεται  προσφυγές κληρικών όλων των δικαιοδοσιών. Επίσης ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων ακολούθησε τους νέους και τις νέες και το διευθυντή του ΙΕΚ στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου τους επιφυλάχθηκε θερμή φιλοξενία και ξενάγηση στους χώρους της Σχολής και της Μονής. Μέσα στη μη λειτουργούσα, εδώ και δεκαετίες περίφημη Σχολή της Χάλκης, που δεν κατορθώθηκε, παρά τις διεθνείς πιέσεις να επαναλειτουργήσει, ένιωσαν ότι το όραμα της ειρήνης, που πρεσβεύει και προωθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, απειλείται από πολλούς παράγοντες, που σχετίζονται με τη φυσιογνωμία της εποχής μας, αφού ο σύγχρονος άνθρωπος αποξενώνεται από το Θεό της αγάπης, ευτελίζει τον εαυτό του και βυθίζεται στη σύγκρουση και την καταστροφή. Η ψυχική ανάγκη της ειρήνης δεν μπορεί να μεταβάλλεται ούτε σε "παιχνίδι", ούτε να οριοθετείται με εκβιαστικές πρακτικές. Και αισθάνθηκαν την Εκκλησία ως κατ' εξοχήν χώρο σωτηρίας, ως κοινωνία θέωσης, ως στίβο μετάνοιας και ελπίδας. Εμβάθυναν σε θεολογικούς και υπαρξιακούς προβληματισμούς και εμπνεύστηκαν το Χριστοκεντρικό πνεύμα, το σταυροαναστάσιμο ήθος και τη βεβαιότητα της εσχατολογικής χαράς.