Ένας χρόνος από το θάνατο του π. Δημητρίου Τσίπρα (θείου του Πρωθυπουργού)

Στα βουνά των Τζουμέρκων, και ειδικότερα στις ενορίες του Κάτω και Άνω Αθαμανίου, επί πενήντα χρόνια διακόνησε ο μακαριστός π. Δημήτριος Τσίπρας (θείος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα), από την κοίμηση του οποίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος.  Από το 1946, που χειροτονήθηκε ιερέας στον ιερό ναό αγίου Γεωργίου Ριζαρείου Σχολής Αθηνών, μέχρι το 1996, που συνταξιοδοτήθηκε, αλλά και μέχρι το 2107, που αναχώρησε για την ουράνια πολιτεία, αναδείχθηκε λειτουργός ευλαβέστατος, γεγονός, που του το αναγνώρισε η Εκκλησία της Ελλάδας και του απένειμε το 2001 το χρυσό σταυρό του Αποστόλου Παύλου.  Μέχρι το τέλος του, σε ηλικία 99 ετών, η ιερατική αγκαλιά του ήταν ανοιχτή και ζεστή προς όλους. Και ιδιαίτερα προς τους νέους, όπου στην πανελλήνια χριστιανική φοιτητική κατασκήνωση του Αθαμανίου, τους απελευθέρωνε με το λόγο του και τη συμπεριφορά  από την ταραχή του κόσμου και τους έβαζε στην ατμόσφαιρα της γαλήνης και της ειρήνης του ουρανού, αποκλείοντας την ηχώ ψυχικών απειλών και ταραχών.Το μεγάλο του προσόν ήταν ότι μελετούσε πάντοτε με ταπείνωση τις ενέργειες του Θεού, τα έργα του Κυρίου. Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία ότι προσευχόταν γονατιστός στο Χριστό για να ενισχύσει πλουσιοπάροχα και δυναμικά τον εσωτερικό του κόσμο. Γι' αυτό επί τόσες δεκαετίες δεν είχε καμία προστριβή με κανέναν και επικοινωνούσε με τη γλώσσα της απλής καρδιάς του. Φαινόταν πως κατοικούσε ο Θεός μέσα του και η πίστη του ήταν ριζωμένη και θεμελιωμένη στη δοξολογία Εκείνου (καθημερινά άλλωστε τελούσε ακολουθίες). Στεκόταν πλάι στους συνανθρώπους του, άνοιγε διάλογο μαζί τους, χρησιμοποιούσε σχήματα και εικόνες από τις καθημερινές του εμπειρίες για να τους βάλει στο ρυθμό και στην οδοιπορία και τις συνήθειες της Ορθοδοξίας. Έτσι μπόρεσε να συλλάβει ποιο είναι το πλάτος και το μήκος, το βάθος και το ύψος του μυστηρίου της σωτηρίας και να γευθεί την αγάπη του Θεού, που υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη γνώση.