Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης σε συνέντευξή του αναφέρθηκε στο Θεογέφυρο του δήμου Ζίτσας, για το οποίο – όπως είπε- ακούστηκαν
κουβέντες και από παράγοντες ξένους με την περιοχή, τους οποίους χαρακτήρισε "απίθανους τύπους", οι οποίοι χωρίς να
εξετάσουν τα πράγματα προσπάθησαν να βάλουν στο «στόχαστρο» ανθρώπους. Το Θεογέφυρο, εξήγησε ο
Περιφερειάρχης, δεν ανήκε στα Νεότερα
μνημεία, αλλά στα μνημεία της φύσης και χαρακτηρισμένος ως αρχαιολογικός χώρος ήταν
το βορεινό τμήμα από το Θεογέφυρο και
προς τις πηγές. «Ήταν από πορόλιθο και
χώμα και είχε ημερομηνία λήξης, όπως λέει το ΙΓΜΕ σε ανακοίνωσή του», σημείωσε για να αναφερθεί στη συνέχεια στο
ιστορικό του κλειστού αγωγού. Αυτός τοποθετήθηκε σε αντικατάσταση της τσιμεντένιας υδατογέφυρας μετά από υποδείξεις της Αρχαιολογικής
Υπηρεσίας και ύστερα από ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού
Συμβουλίου, που είχε εκδοθεί το 1997, στο πλαίσιο της προέγκρισης χωροθέτησης
του αρδευτικού έργου Λίθινου Νομού Ιωαννίνων και περιλαμβάνεται και στην Κοινή
Υπουργική Απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας για την έγκριση του Περιβαλλοντικών όρων
για το αρδευτικό έργο. Συνεχίζοντας εξήγησε ότι το νότιο τμήμα στο
οποίο έγινε κατολίσθηση του δρόμου, δεν είχε σχέση με το Θεογέφυρο, αλλά και
δεν είναι χαρακτηρισμένο ως αρχαιολογικός χώρος. «Όταν κατολίσθησε αυτό το τμήμα, με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατέβηκαν
μηχανήματα στο ποτάμι. Βρήκαν τμήματα του αγωγού προς Λίθινο, που δεν είχε
καμία σχέση με τον κλειστό αγωγό που πήγαινε προς Σακελλαρικό (Θεογέφυρο). Όλοι
αυτοί οι απίθανοι τύποι, είπαν κουβέντες για αυτούς που έπρεπε να τους σέβονται
γιατί ο, τι είχαν κάνει, το έκαναν, με όλους τους κανόνες της τέχνης, τις
αδειοδοτήσεις και τις υποδείξεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας», είπε ανάμεσα
στα άλλα.