Άλλοι οι Αρβανίτες, άλλοι οι Αλβανοί...
Γίνεται, σκόπιμα ή από άγνοια, σύγχυση των Αλβανών με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους
Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί,
ήταν Έλληνας αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες, που μιλούσαν και τα ελληνικά. Η ελληνική του
συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε
στα Επτάνησα : Ο Έλλην δεν μπορεί να
αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου
κυματίζει η Βρεττανική σημαία". Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της
αρβανίτικης - όχι αλβανικής - και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής).
Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει αλβανική εθνική συνείδηση, γιατί ατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος
Αλβανών. Εμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης -
Κοσσυφοπεδίου. Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο την
θρησκεία τους. Οι Ορθόδοξοι ήσαν Ρωμιοί, εντεταγμένοι στο ίδιο Γένος με
τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι Μουσουλμάνοι ένοιωθαν Τούρκοι, εξ ου και ο
όρος Τουρκαλβανοί. Οι Αρβανίτες συμμετείχαν στην Ελληνική
Επανάσταση, ενώ οι Τουρκαλβανοί χρησιμοποιήθηκαν από την άλλη πλευρά ως σφαγείς των Ελλήνων. Όταν η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία για δικούς τους λόγους
προσπαθούσαν να κατασκευάσουν αλβανικό κράτος ώστε να ελέγχουν την
είσοδο της Αδριατικής, οι Τουρκαλβανοί ύψωναν στο Δυρράχιο την οθωμανική
σημαία !
Προτιμούσαν την τουρκική παρά την άγνωστη σ' αυτούς
αλβανική εθνική συνείδηση. Άλλωστε και στους Βαλκανικούς πολέμους οι
Μουσουλμάνοι της Αλβανίας πολέμησαν, και μάλιστα δυναμικά, στις τάξεις
του Οθωμανικού στρατού. Μετά το 1908 πολλά από τα μέλη του Νεοτουρκικού
κομιτάτου, το οποίο σχεδίασε και ξεκίνησε τον διωγμό των Ελλήνων ήταν
Τουρκαλβανοί.
Η λέξη Αλβανία, σημαίνει Λευκή Χώρα από το λατινικό ΑΛΜΠΑ
: λευκή. Είναι όρος με γεωγραφική και όχι εθνολογική σημασία. Ο όρος Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους,
τους Σπετσιώτες και πολλούς κατοίκους των Μεσογείων, προέρχονται από
τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα από τη λέξη "Άρβανον", τοπωνύμιο
της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα
της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον, δηλαδή από την Ελληνικοτάτη Βόρειο
Ήπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος ελληνικοί
πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμικτη με
αρχαία ελληνικά, λατινικά, τουρκικά και εντόπια βαλκανικά γλωσσικά
στοιχεία. Οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες ουδέποτε είχαν διαφορετική συνείδηση
από τους υπόλοιπους Έλληνες.