Στην περιοχή της Θεσπρωτίας, τα παλιαότερα χρόνια, δεν αναπτύχθηκαν πολλά μουσικά σχήματα. Το πιο γνωστό απ' αυτά, που κυριάρχησε, είναι οι Μπουκαλαίοι της Παραμυθιάς, άριστοι ορχανοπαίχτες, που διαφύλαξαν τη γνήσια μουσική παράδοση. Έδρασαν, κυρίως μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80, στην Παραμυθιά και στις κοινότητες της ευρύτερης περιοχής, ενώ τα μέρη
προς τα δυτικά, κάλυπταν οι Παρακαλαμιώτικες κομπανίες, ενώ προς τα βόρεια (Λάκα Σούλι) αυτές των Γραμεναχωρίων και των Κουρενταχωρίων. Ένιωθαν και αυτό εξέφραζαν ότι το
δημοτικό τραγούδι είναι η μελωδία μ της λαϊκής ψυχής διαμέσου των αιώνων. Είναι το καταστάλαγμα της λαϊκής ευαισθησίας,
που αποτυπώνει μεγάλα και μικρά συναισθήματα,
ανθρώπινες καταστάσεις, περιστατικά και γεγονότα που συγκινούν και αγγίζουν τα άτομα, όλα βγαλμένα από την ίδια τη ζωή.