Αναμνήσεις από τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα σε θεσπρωτικό χωριό...

Τα κάλαντα είναι έθιμο που διατηρείται αμείωτο ακόμα και σήμερα στη Θεσπρωτία, με τα παιδιά να γυρνούν από σπίτι σε σπίτι 2 μαζί ή και περισσότερα και να τραγουδούν τα κάλαντα, συνοδεύοντας το τραγούδι τους με το τρίγωνο. Αναγνώστης της "Κάτοψης", μας έστειλε ένα νοσταλγικό κείμενο με αναμνήσεις από τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα σε θεσπρωτικό χωριό, τότεπου τα χωριά είχαν παιδιά: "Γυρνούσαμε από σπίτι σε σπίτι, χτυπούσαμε την πόρτα και ρωτούσαμε: «Να τα πούμε;». Αν η απάντηση από τον νοικοκύρη
ή την νοικοκυρά ήταν θετική, τότε τραγουδούσαμε τα κάλαντα για μερικά λεπτά τελειώνοντας με την ευχή «Και του Χρόνου. Χρόνια Πολλά». Ο νοικοκύρης μας αντάμοιβε με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ  μας πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες". Να δημειωθεί με την ευκαιρία ότι η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα  και διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Πιστεύεται ότι η ιστορία τους προχωρεί πολύ βαθιά στο παρελθόν και συνδέεται με την Αρχαία Ελλάδα. Βρήκαν, μάλιστα, αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα (Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα).Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί (η λεγόμενη ειρεσιώνη, από το έριο = μαλλί), γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα.