Ο Παραμυθιώτης συγγραφέας Αλέξανδρος Νίκας, με το λογοτεχνικό του έργο δίνει πολιτιστική πνοή στον τόπο του!
Σε μια πνευματική ζωή όπου η "μπουρδολογία" αντιμετωπίζεται ως διανοητική αρετή, και παίρνει την ίδια αξία με την εξυπνάδα της ατάκας και τις απόλυτες απόψεις, ο Παραμυθιώτης συγγραφέας Αλέξανδρος Νίκας, αποτελεί μια χαρακτηριστική εξαίρεση. Αυτή η εξαίρεση οφείλεται και στην παιδεία του και στο διακριτικό χαρακτήρα του, αλλά κυρίως στο λογοτεχνικό του ήθος. Ξέρει καλά πως η υπεράσπιση της πνευματικής δημιουργίας, για να έχει κάποιο κοινωνικό αντίκρισμα, πρέπει να φέρει το κύρος της
προσωπικής ευθύνης και τον σεβασμό των στοιχείων, που συνθέτουν την προσωπικότητα του δημιουργού. Το ταλέντο του παρουσιάζεται με έντονο δημιουργικό σφρίγος.
προσωπικής ευθύνης και τον σεβασμό των στοιχείων, που συνθέτουν την προσωπικότητα του δημιουργού. Το ταλέντο του παρουσιάζεται με έντονο δημιουργικό σφρίγος.
Ο Αλέξανδρος Νίκας, βραβευμένος από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, με το εμπνευσμένο λογοτεχνικό του έργο δίνει πολιτιστική πνοή στον τόπο του! Το τρίτο του βιβλίο, “Ένας αιώνας και μια νύχτα”, μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που εκτυλίσσονται στην Παραμυθιά, αποκαλύπτει και ένα κομμάτι της ταραγμένης ιστορίας της περιοχής, με τη συμβίωση Ορθόδοξων και Μουσουλμάνων, δοσμένο με ζωντάνια, γλώσσα που ρέει αβίαστα και κυρίως σφραγισμένο με τη σφραγίδα του ψυχικού αρώματος του Αλέξανδρου Νίκα, που το σφυρηλατούν γερά και το κάνουν ακόμη πιο αρωματικό η αξιοπρέπεια της παρουσίας του, η «μειλίχια» στάση του και το θάρρος του να εκφράζεται. Η ιστορία του βιβλίου συναρπαστική: "24 Φεβρουαρίου 2013: Ο Μάνος, υπαστυνόμος στον νομό Θεσπρωτίας, συλλαμβάνει τον εκατοντάχρονο παππού του, Μανόλη. Έναν αιώνα και μία νύχτα πριν, στις 23 Φεβρουαρίου 1913, την ημέρα απελευθέρωσης της Παραμυθιάς από τους Τούρκους, το πρώτο παιδί που γεννήθηκε ήταν ο Μανόλης.Η γέννησή του γιορτάστηκε από όλους τους Έλληνες, ενώ τον βάφτισε ο ίδιος ο μητροπολίτης. Το 1917 οι γονείς του πέθαναν και ο Μανόλης μεγάλωσε δύσκολα πλάι στους ανθρώπους που τον υιοθέτησαν. Στο γυμνάσιο τον ερωτεύτηκε μια χριστιανή, αλλά εκείνος αγάπησε μια Τουρκάλα, την Εμινέ, αφού οι περισσότεροι μουσουλμάνοι συνέχισαν να ζουν στην περιοχή μέχρι το 1944.