O Παραμυθιώτης άγιος, που, σε ηλικία 20 ετών, με το μαρτύριό του έκανε χριστιανό το γιο του Τούρκου πασά!
Ο άγιος μάρτυς Αναστάσιος γεννήθηκε στην Παραμυθιά της Θεσπρωτίας περί
το έτος 1730. Ήταν τα χρόνια της σκληρής τουρκικής σκλαβιάς, και οι
Έλληνες χριστιανοί υπέφεραν τα πάνδεινα. Κατά την εποχή του θέρους, βρισκόταν μαζί με την αδελφή του καθώς και με
άλλους χριστιανούς στους αγρούς. Εκεί
ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του. Ο πασάς τον συνέλαβε και τον πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: «Ποτέ δεν έδωσε τέτοιο λόγο. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με
ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του. Ο πασάς τον συνέλαβε και τον πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: «Ποτέ δεν έδωσε τέτοιο λόγο. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με
τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά
που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά
αιώνια, που βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα
παρόντα». Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό
τον γιο του πασά, Μούσα ονομαζόμενο. Ο άγιος, αφού βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με τον πιο φρικτό τρόπο, τελικά
αποκεφαλίστηκε έξω από την Παραμυθιά κοντά σ' ένα Μοναστήρι στις 18
Νοεμβρίου 1750 μ.Χ. Το Ιερό λείψανο του ενταφιάστηκε με τιμές και η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Νοεμβρίου. Το μαρτύριο και ο θάνατος του Αγίου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην
συνέχεια της ζωής του Μουσά. Ο ίδιος πηγαίνει στον τάφο του αγίου και
του ζητεί συγγνώμη. Και ο άγιος, σε ενύπνιο, του αποκαλύπτει, ότι ο Θεός
θα τον βοηθήσει. Στην συνέχεια, λοιπόν, της ζωής του, μετανοεί,
βαπτίζεται στην Βενετία και παίρνει το όνομα Δημήτριος. Ακολούθως
γίνεται μοναχός στην Κέρκυρα και παίρνει το όνομα Δανιήλ, μεταβαίνει για
υποθέσεις του στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν επιστρέφει στην Κέρκυρα,
όπου και εκοιμήθη.