Είναι εντυπωσιακή, η θέα της Μονής Παγανιών. Μέσα σ' ένα καταπράσινο τοπίο, όπου δημιουργούνται καταστάσεις ψυχικής ευφορίας. Αυτό το Μοναστήρι "ανάστησε", εργοζόμενος για πολλά χρόνια, ο αείμνηστος αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Κανάτας, που έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ημέρες. Ήταν ερειπωμένο και με μεγάλη
επιμονή, επιμονή, κόπο και προσωπική εργασία, του έδωσε νέα μορφή και πνοή. Και, κυρίως, κατόρθωσε να προσελκύσει προσκυνητές. Και να το κάνει το μοναστήρι σημείο πνευματικής αναφοράς. Πρωτοκτήτωρ ήταν ο ιερομόναχος Ιωακείμ (1652) όπως αναγράφεται στη
θύρα του καθολικού. Λέγεται ότι η μονή ήταν μετόχι του μεγάλου σπηλαίου
Καλαβρύτων. Ήταν πλούσιο μοναστήρι και έδωσε μεγάλο παρόν στους Εθνικούς Αγώνες. Η ιστορία της δεν είναι γνωστή γιατί τα κειμήλια και ντοκουμέντα που έκρυψε το 1944 (στην κατοχή) ο Παπα Xρήστος, χάθηκαν.
Ο ρυθμός του ναού αρχικά ήταν βασιλική με τρούλο (που κατέρρευσε). Οι αγιογραφίες
είναι διαφόρων εποχών, 17ου και 19ου αιώνα, αρίστης τεχνοτροπίας.
Παλαιότερες είναι στο ιερό βήμα (16ος – 17ος αιώνας). Κορυφαία είναι η
σκηνή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Το ιερό βήμα φαίνεται ότι διατηρήθηκε από την παλαιότερη εκκλησία που υπήρχε κατά την ανακαίνιση του 1652. Πίσω από το καθολικό είναι το κοιμητήριο των ηγουμένων Ιωσήφ και Αμβροσίου.
Ήταν ανδρικό μοναστήρι που διαλύθηκε το 1944. Η μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.