49 χρόνια από το θάνατο
του Πέτρου Μπέμπη…
49 χρόνια συμπληρώθηκαν
από το θάνατο του Φιλιαταίου (από τον Τσαμαντά) Πέτρου Μπέμπη. Του δημιουργού
του νοσοκομείου Φιλιατών, ο οποίος δεν έχει ξεχαστεί. Γεννήθηκε το 1880 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1965. Τα οστά του έχουν μεταφερθεί
και ενταφιαστεί στον χώρο του νοσοκομείου Φιλιατών, που υπήρξε δικό του έργο,
εκεί που έχει στηθεί η προτομή του. Στον Τσαμαντά έλαβε τα
πρώτα γράμματα. Απόφοιτος του ελληνικού σχολείου Ανδρίτσαινας Ηλείας, έτυχε
προσκλήσεως στην Κωνσταντινούπολη από τον ποβλιώτη μητροπολίτη Προύσας
Ναθαναήλ. Ετσι αποφοίτησε της μεγάλης του γένους σχολής με βαθμό άριστα. Στη συνέχεια σπούδασεστην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας το 1906 ανεκηρύχθη διδάκτωρ. Με την οικονομική ενίσχυση του μητροπολίτη Προύσας Ναθαναήλ, ο οποίος εξετίμησε την άριστη επίδοση στην ιατρική επιστήμη, μετέβη ο Πέτρος Μπέμπης στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του και εξελίχθηκε σ' άριστο γιατρό επιστήμονα. Το 1907 εγκαταστάθηκε στο Δορύλαιο (Εσκή Σεχίρ), όπου παράλληλα με την ανθρωπιστική άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, ασχολήθηκε με τα προβλήματα του εκεί Ελληνισμού, ως πρόεδρος της Ελληνικής κοινότητας Δορυλαίου, των σχολικών εφοριών και της εκκλησίας. Η όλη του δράση είχε ως αποτέλεσμα την δίωξη του από τους Νεότουρκους. Τον είχαν περιλάβει στον μαύρο πίνακα των υπό εξόντωση σημαινόντων στελεχών της Ελληνικής ομογένειας, χωρίς όμως να συλληφθεί, διότι διεσώθη χάρις στο «πεσκέσι» που χρησιμοποίησε ύστερα από περιπετειώδεις προσπάθειες.
Ηλθε στην Αθήνα το 1914
και το επόμενο έτος 1915 εγκαταστάθηκε στο Φιλιάτι. Προβληματιζόμενος
ιδεαλιστικά, κοινωνικά και πολιτικά προσχώρησε στις αναγεννητικές δυνάμεις του
Ελευθερίου Βενιζέλου, με αποτέλεσμα νέες διώξεις στην περίοδο του διχασμού από
έλληνες αντιφρονούντες. Συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Κέρκυρας. Στους
πολιτικούς αγώνες που ακολούθησαν, ο Πέτρος Πέμπης εξελέγη βουλευτής το 1920
και 1923. Πενηντάχρονος το έτος 1929 ο γερουσιαστής Πέτρος Μπέμπης φλογίστηκε
από την ιδέα ιδρύσεως στους Φιλιάτες νοσοκομείου, ενα ίδρυμα με κοινωνική και
ανθρωπιστική αποστολή.
Ειδικά για την
πρωτοβουλία του αυτή, στον επικήδειο λόγο του Στράτη Αθανασάκου ειπώθηκαν τα
εξής:
«Εις μίαν δειλήν
συγκέντρωση των τοπικών κοινωνικών παραγόντων στους Φιλιάτες, στο σχολείο Μελά
ο Πέτρος Μπέμπης ρίχνει την ιδέα του νοσοκομείου με τόσον θερμουργόν πίστη,
ώστε να ριζοβολήσει και να μεγαλουργήσει και μετουσιωθεί εις έργον λαμπρόν και
αιώνιον».
Συστήθηκε πανεπαρχιακή
επιτροπή συλλογής εράνων για την αντιμετώπιση των δαπανών ανεγέρσεως του
κτιρίου.
Για την υλοποίηση του
σκοπού ο Πέτρος Μπέμπης έλαβε από τον Βενιζέλο 400.000 δρχ. Με το αξίωμα του
γερουσιαστή ταξίδευε στην Αμερική, Καναδά και Αίγυπτο και συγκέντρωσε το 1/4
της όλης δαπάνης.
Στη δεκαετία του '30 το
έργο θεωρήθηκε και ήταν πράγματι τιτάνιο. Τα τεχνικά μέσα ανέγερσης κτιρίων
ήταν πρωτόγονα. Ο λοστός και τα φουρνέλα αντί του σημερινού κομπρεσέρ. Την
άμμο, ασβέστη και πέτρα την μετέφεραν τα μουλάρια και το νερό οι γυναίκες
ζαλωμένες με βαρέλες. Οι κρατικές πιστώσεις ανύπαρκτες.
Το νοσοκομείο έγινε με
τον δίσκο της επαιτείας που περιέφερε ο Πέτρος Μπέμπης στο εξωτερικό και
εσωτερικό της Ελλάδος. Το Νοσοκομείο λειτούργησε μετά τον πόλεμο του '40 και
προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης των
Θεσπρωτών. Πράγματι έσωσε ζωές του κοσμάκη.