Στις αδελφότητες των απόδημων Ηπειρωτών όλο και μειώνονται
τα μέλη. Για παράδειγμα αδελφότητα χωριού στη Θεσπρωτία το 2010 αριθμούσε 80 μέλη
με πληρωμένες συνδρομές και το 2014 αριθμεί 34 μέλη με πληρωμένες
συνδρομές. Δηλαδή
σε τέσσερα μόλις χρόνια τα οικονομικά τακτοποιημένα μέλη περιορίστηκαν σε λιγότερα από τα μισά. Το ίδιο φαινόμενο-πρόβλημα
παρατηρείται και σε άλλες αδελφότητες χωριών της Ηπείρου, που κάποτε ήταν κύτταρα
ζωής για την επαρχία. Η πρόεδρος της αδελφότητας Πολυδροσιτών Θεσπρωτίας Μαρία
Λαμπρίδου, αναφέρει σχετικά με το θέμα: «Αν την ίδια ώρα μειώσουμε και τη
συνδρομή, όπως μας έγινε πρόταση, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο, πως η
Αδελφότητα θα στερηθεί τους οικονομικούς πόρους, που είναι απαραίτητοι για την
επιβίωσή της ενώ η εξέταση των οικονομικών της επιβάλλει ακριβώς το αντίθετο,
να αυξηθούν τα έσοδα. Από την άλλη δεν
μπορούμε να μην υπολογίζουμε τη δεινή οικονομική θέση μεγάλου αριθμού ανθρώπων
σήμερα και επομένως και των συγχωριανών μας που αποτελούν στο σύνολό τους εν
δυνάμει μέλη μας. Πρέπει επομένως το ζήτημα να εξεταστεί και να δούμε όλες τις
παραμέτρους. Να δυναμώσει η Αδελφότητα και να διευκολυνθούν οι συγχωριανοί να
γίνουν μέλη της. Πχ να δούμε τι μπορεί
να γίνει για μέλη που έχουν πολλά χρόνια να πληρώσουν. Το να τους ζητάμε να μας
δώσουν 50 και πλέον ευρώ για να τακτοποιήσουν όλες τις συνδρομές που οφείλουν,
είναι μάλλον στόχος μη υλοποιήσιμος. Υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ομάδες, όπως οι
άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι νέοι που ακόμη σπουδάζουν. Ή επίσης υπάρχει ζήτημα όταν όλα τα μέλη μιας
οικογένειας συμμετέχουν οικονομικά, πχ πατέρας, μάνα, παιδιά».