Η αστυφιλία και το κλίμα οι κυριότερες αιτίες αύξησής τους
ο κύριος λόγος αύξησης των αγριογούρουνων είναι ο ανθρώπινος αποπληθυσμός και η γήρανση στις αγροτικές περιοχές. H μετακίνηση των νέων στις μεγάλες πόλει έχει οδηγήσει στην εγκατάλειψη των καλλιεργήσιμων και κτηνοτροφικών περιοχών και αυτό στη συνέχεια έχει επιτρέψει στους αγριόχοιρους να επεκτείνουν τον βιότοπό τους καταλαμβάνοντας την περιοχή που δεν χρησιμοποιείται πλέον.Tο φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε απομακρυσμένες και ορεινές περιοχές της Ηπείρου, όπου το ρεύμα της αστυφιλίας ήταν και συνεχίζει να είναι έντονο. Mία άλλη εξήγηση του φαινομένου, είναι η αλλαγή στη θερμοκρασία. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αύξηση της θερμοκρασίας έχει καταστήσει τους χειμώνες ηπιότερους, τα ποσοστά θνησιμότητας στους αγριόχοιρους έγιναν χαμηλότερα και, έτσι, οι πληθυσμοί αυξάνονται.
ΚΥΝΗΓΟ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Πολλές και διασκεδαστικές είναι οι ιστορίες με το κυνήγι αγριογούρουνων. Ο π. Δημήτριος Μαρτίνης έγραψε σχετικά: Οι κυνηγο-ιστορίες δεν έχουν τελειωμό. Όταν μάλιστα οι κυνηγοί διηγούνται τα κατορθώματα τους τα παραφουσκώνουν κιόλας για νά κάνουν τον καμπόσο. Έτσι καμιά φορά παρασύρονται σε ενέργειες βιαστικές που άλλες φορές είναι για γέλια και άλλες για κλάματα. Σαν αυτή που θα σας διηγηθώ τώρα , την ιστορία του "άτρωτου γάϊδαρου".
Πάνε πάνω από 10 χρόνια όταν ο πατέρας μου , ο Κίτσο-Τσερβάρης κατά το οικογενειακό προσωνύμιο, πούλησε το κοπάδι του μετά από μια βαριά αρρώστια. Το γομάρι όμως τόχε ακόμα , έλεγε μήπως το χρειαστεί όταν γίνει καλά να πηγαίνει καμιά φορά καβάλα στα παλιά κατατόπια. Το " πηδήκλωσε" λοιπόν για να μη απομακρύνεται πολύ και το άφησε ελεύθερο. Ξέρετε τι είναι το "πηδήκλωμα". Το δέσιμο των μπροστινών ποδιών με ένα
σκοινί κοντό ώστε να μη μπορεί το ζώο να τρέξει αλλά μόνο να βαδίζει πηδηχτά και προφανώς αργά - αργά. Έτσι ο "κανούτος" τριγύριζε από τους Μώκους ως τη Ζαορά.Μια μέρα αργοπόρησαν οι κυνηγοί, δυο μάλιστα τους πήρε η νύχτα στην επιστροφή. Τα γουρούνια τους φύγανε, τα σκυλιά τα χάσανε, ανηφόρα και νύχτα μπρος , σκέτη απελπισία. Όταν ζύγωσαν στις Λακκιές των Γιωργακαίων, ακούνε φασαρία. Σταματάνε να αφουγκραστούν , κάτι κινούνταν . Ζώο μεγάλο ήταν , δεν ήταν αλεπού αυτό , τι άλλο γουρούνι σίγουρα . Κοκαλο οι κυνηγοί μας , το μάτι γαρίδα, το αυτί ορθό που λέι ο λόγος. Βήμα - βήμα , πατώντας αλαφρά, έφτασαν από το Λακκο- Τσιόνγκα στη Σερμή. Όμως το αγρίμι τους κατάλαβε, πατ κάνει ένα σάλτο και βγαίνει στο δρόμο . Τι να δούν όμως τα παληκάρια ; Σκοτάδι "βύσσαλο". - Να μια σκιά! - Ρίξτου μωρέ! Μπάμ! Μπάμ! . Χαμός μπροστά , φυσατά και ποδοβολητά , τι γουρούνι θα ήταν αυτό πω! πω! 80άρι και βάλε , τέτοια φασαρία που κάνει. Πάει ο ένας να κανει βήμα πιο κοντά, - μή ωρέ ! ο άλλος, δεν ακούς που είναι τραυματισμένο , θα μας ξεσκίσει! Ναι , έιχε δίκιο . Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράμα από ένα τραυματισμένο γουρούνι . Τι να κάνουν όμως , δεν έχουν και φακό να δουν να το αποτελειώσουν. Παίρνουν τηλέφωνο το Σωτήρη, - έλα κάτω με το αμάξι γρήγορα να μας φέξεις, τραυματίσαμε σου λέω γουρούνι τεράστιο, έλα δεν κοτάμε να ζυγώσουμε. Που ο Σωτήρης , δεν ιδρώνει το αυτί του για κυνήγια. - Αντε ρε που θάρθω , να με πιάσει καμιά θηροφυλακή για νυχτερινό λαθρονυνήγι, κάτσε καλά ρε! - Πέστε του Μήτσα.Ακούει ο Βαγγέλης , παίρνει το φακό και κάνει τον κατήφορο. Με το που φτάνει στους Μώκους παρα κάτω τον ακούνε οι κυνηγοί. - Μη Βαγγέλη , σιγά σιγά θα σε σκίσει το γουρούνι έρχεται προς το πάνω. Ακούει ο Μήτσας; Γκρουπ! γκρουπ! τι είναι τούτο μωρέ, "φυσατό" αλλοιώτικο, μπα δεν είναι γουρούνι αυτό . Κάτι άλλο είναι. Έμπειρος ο Μήτσας , "παγανιέρος" πρώτος, έχει φάει παλούκια στην παγάνα, από του Μπαλάσκα στου Τσιέμκα και από κει πάλι κάτω , και πουνε τα σκυλιά , και τρέξε δω και τρέξε κεί, μέσα στα κλαριά με βροχές και με δροσιές. Ειδαν γουρούνια τα μάτια πολλά. Άκουσε "γκουρλιατά" ουκ ολίγα. Δεν του στρίζει τ' αυτί από τέτοια. Κάνει τον κατήφορα με τον φακό προτεταμένο : Τι να δεί ! Ο γάιδαρος του συμπέθερου αλλλαφιασμένος!!! - "Ελάτε πάνω ρε μπουντάλες είναι το γομάρι του συμπέθερου πηδηκλωμένο ," Μπουντάλες!!! Τάχασαν οι κυνηγοί , παίρνουν τον ανήφορο,διαβήκαν αρέντα από το καφενείο , εκεί που πριν ονειρεύονταν να καμαρώνουν για το κατόρθωμα τους, τώρα φευγάλα. Τάμαθαν όμως όλοι και μόλις εγώ γύρισα αργά , χωρίς να ξέρω τίποτα, μου λέει σαρκαστικά ο Μεγάλος Κυνηγός " Σύρε σπίτι , σε καρτερεί ένα ποδάρι κρέας" . Τι λέει τούτος μωρέ , όσο να ανοίξω το στόμα μου, σκάσαν όλοι στα γέλια και άρχισαν να μου διηγούνται των κυνηγών το πάθημα.Και να ευκαιρία να δείξουν πόσο ατζαμήδες είναι οι άλλοι κυνηγοί. Γιατί σπάνια κυνηγός παραδέχεται καλύτερον από τον εαυτό του. Α! έτσι είναι . Των άλλων τα παθήματα να λέγονται μα τα δικά μας τσιμουδιά: "Δεν ξέρω, δεν άκουσα, δεν είδα". Πες, πες όμως ξεθάρρεψε άλλος ένας , όψιμος κυνηγός και αυτός, ομολόγησε: Τόπαθα κι εγώ αυτό πριν ένα μήνα, κάτω στη Βρωμορίγανη, μεσα σε μια βατσουνιά, το ίδιο ακριβώς . Είπα γουρούνι είναι, έρριξα, το τραυμάτισα και ποιον να φωνάξω; Τον Γληγόρη Μάκο. -Έλα Γληγόρη , πάρε καλό χαντζάρι και μαχαίρι τόχω βαρεμένο καλά μέσα στην τούφα!! Κάνει κάτω ο Γρηγόρης ακούει το φύσημα από 200 μέτρα, το γνώρισε αμέσως . -"Φεύγα διάολε, έλα απάνω γλήγορα βάρεσες το γομάρι!!!".Τάμαθε και ο Κίτσιος αυτά, θα βρώ το μπελά μου με τούτο γομάρι συλλογίσθηκε. Λέει του αδρεφού του του Βαγγέλη ," πάρτο κάτω το λυκοπλημένο , θα σκοτωθεί κανένας με ταύτο!! ". Το πήρε και ο Βαγγέλης με το καπίστρι τραβώντας , στον πόρο στο Χαλίκι τόρριξε πέρα από το ποτάμι, στου Λίγια - Ντρίκου το ίσιο. Εκεί ο γερο - κανούτος , αυτός ο "άτρωτος γάϊδαρος" , έζησε τις τελευταίες μέρες τις ζωής του ήσυχα - ήσυχα, αλλά όχι για πολύ γιατί ναι μεν αποδείχτηκε άτρωτος στων κυνηγών τις σφαίρες , δεν γλίτωσε όμως και από των λύκων τα φοβερά δόντια.