Εόρτασε εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας μέσα σε δάσος στο Ελμπασάν Αλβανίας
Του π. Ηλία Μάκου
Σε εκκλησάκι πολύ μικρών διαστάσεων μέσα σε δάσος, αφιερωμένο στ' όνομά της, εορτάστηκε η αγία Βαρβάρα στο Ελμπασάν Αλβανίας.
Ένας ιερέας, ένας διάκονος και κάποιοι πιστοί συμμετείχαν στη θεία λειτουργία με το χειμωνιάτικο το τοπίο και με τα πεσμένα κίτρινα φύλλα των δέντρων να δίνουν μια άλλη διάσταση στην τελετουργία.
Οι ψαλμωδίες και οι προσευχές φεύγουν απευθείας προς τον ουρανό και όλοι νιώθουν σ’ αυτό το περιβάλλον μια ειρήνη…
Και ο νους τους για κάποιες στιγμές συλλογίζεται το βίο της αγίας Βαρβάρας, χωρίς να ξεφεύγει η προσοχή από τα τελούμενα. Γεμίζει τον εσωτερικό τους κόσμο η η ελευθερία της ψυχής της αγίας Βαρβάρας από το πάθος. Η ταπείνωσή της, που ήταν ο τρόπος επικοινωνίας της με το Θεό.
Η αγάπη της, που έσβηνε την έχθρα. Και όλα αυτά δεν αποτελούσαν θεωρία στη ζωή της ή ιδεολογία, αλλά τα εφάρμοσε και με αυτά έφτασε να αξιωθεί του μαρτυρίου.
Και η λειτουργία τελείωσε… Μα δεν τελείωσε, γι’ αυτούς… Ό,τι έζησαν μπροστά στο εκκλησάκι, μέσα στο δάσος, ικετεύοντας την θαυματουργή αγία Βαρβάρα να τους χαρίσει φως, ατενίζοντας τα ψηλά δένδρα και τον συννεφιασμένο ουρανό, έμειναν ως αναμμένο καντήλι στην καρδιά τους.
Εξάλλου ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης Αναστάσιος ιερούργησε στο ναό της Αγίας Βαρβάρας του χωριού Λιν.
Θεία λειτουργία τελέστηκε στο παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας στη Δερβιτσάνη, όπου στον εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Ναθαναήλ.
Το 1967 που άρχισε ο διωγμός της πίστης το παρεκκλήσι είχε γίνει αποθήκη φυτοφαρμάκων για τους κρατικούς αμπελώνες της περιοχής. Έτσι εγκαταλείφθηκε και ερήμωσε.
Από το 2001, όμως, που ανακαινίστηκε, μέχρι και σήμερα, επί 23 ολόκληρα χρόνια, πανηγυρίζεται σ' αυτό η αγία Βαρβάρα.
Η σκληρή αθεΐα στην Αλβανία και οι απάνθρωπες διώξεις με κάτεργα και εξορίες δεν μπόρεσαν να λυγίσουν την ψυχή των Ορθοδόξων, που με ταπεινό και συνάμα γενναίο φρόνημα δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, έστω και αν τα ιερά και τα όσιά τους ποδοπατήθηκαν.
