Η ιστορικής σημασίας συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ, για την εκμετάλλευση των πλούσιων σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου γειτονικών θαλάσσιων περιοχών των δύο χωρών, αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια σημαντική διπλωματική επιτυχία, η οποία αποδεικνύει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία διέπεται από συνέπεια και συνέχεια στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της. Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να απεμπολεί ένα ισχυρό όπλο για την κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως είναι ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και οι έρευνες για την ανακάλυψη υδρογονανθράκων.Την ώρα που η Κύπρος εισέρχεται για τα καλά στο νέο, μεγάλο γεωπολιτικό «παιχνίδι» που ανοίγει -προκαλώντας, μάλιστα, τον εκνευρισμό της Αγκυρας, επειδή ένα κυρίαρχο κράτος, το οποίο εκείνη δεν αναγνωρίζει, έπραξε ό,τι δικαιούται βάσει του διεθνούς δικαίου- η Ελλάδα διστάζει ακόμα και να χαράξει την ελληνική ΑΟΖ, αντί να ακολουθήσει το δρόμο που μας δείχνουν οι Κύπριοι. Η Τουρκία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα διαχρονικής χρήσης των ερευνών πετρελαίου και της κρατικής της εταιρίας πετρελαίου για άσκηση πολιτικής αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών και κατοχύρωση δικής της κυριαρχίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ η Ελλάδα έχει στα χέρια της ένα ισχυρό χαρτί έναντι της γείτονος, αλλά δεν το χρησιμοποιεί προς όφελος των δικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σε μια κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία διαμορφώνονται νέα δεδομένα στα εθνικά μας θέματα, καθίσταται σαφές ότι το συμφέρον της χώρας είναι να προχωρήσει σύντομα στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών της με τις γειτνιάζουσες χώρες. Μπορεί το επικείμενο ταξίδι του Γιώργου Παπανδρέου στο Ερζερούμ, ανήμερα των Θεοφανίων, και η συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να δίνουν λαβή στην Αθήνα για σενάρια περί μυστικής διπλωματίας, ωστόσο η ουσία είναι ότι η δυνατότητα της χώρας μας για τον καθορισμό αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με όλες τις γύρω χώρες δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη.