Του Άγγελου Πυριόχου
Λήγουσα ή παραλήγουσα; Ελα μου ντε. Οι υποψήφιοι κρατούν απόχη, οι ψηφοφόροι μιλούν για αποχή. Οι υποψήφιοι σε βλέπουν σαν τρελή πεταλουδίτσα που θα καείς από την ακτινοβολία τους. Όλα αυτά τα φυλλάδια που κυκλοφορούν, πώς και από ποιους πληρώθηκαν. Φυλλάδια υπερπαραγωγές.
Με το έργο τους. Μιλάμε τώρα για τρομερό έργο. «Ο Λάκης είναι αγωνιστής. Εχει τρία παιδιά, μία γυναίκα, έχει μάνα και πατέρα, δουλεύει εκεί, γεννήθηκε τότε, τελείωσε το Γυμνάσιο, Λύκειο δεν πήγε διότι η βιοπάλη τον έκανε λαχανέμπορα, άρα ξέρει από καλά φρούτα, οπότε γεωργέ τώρα έχεις του ανθρώπους σου… 200 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος.
Τοίχο τοίχο περπατάμε. Μη μας πετύχει υποψήφιος. Ο δημοτικός σύμβουλος για να τον ψηφίσουμε, ο υποψήφιος δήμαρχος για να μας βάλει σε ψηφοδέλτιο. Δε βγαίνει η λίστα με τίποτα. Δεν βγαίνουν οι άνθρωποι από τα σπίτια τους. Εχει γέλιο. Πας σε τραπέζι γιορτής, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα, μπαίνει υποψήφιος δήμαρχος. Ακάλεστος. Αριστερός ο εορτάζων, δεξιός ο υποψήφιος, μούγγα στη γιορτή. «Γεια, πέρασα να σου πω χρόνια πολλά». Ε, εκεί καφρίζεις. Δεν το αφήνεις να πάει χαμένο. «Δεξιός είσαι Νικολάκη». «Κρυφοδεξιός είναι». «Όχι ρε παιδιά, αριστερός είμαι». Μπάχαλο.
Πρώτη φορά στη ζωή μου ζω προεκλογικό αγώνα δημοτικών εκλογών και μάλιστα με Καλλικράτη.
Ουδεμία σχέση με βουλευτικές εκλογές. Αυτοί να τρέχουν και ο κόσμος να τους γυρνά την πλάτη. Και τι να ψηφίσει.