Παλαιότερα, μέχρι και τα τέλη περίπου της δεκαετίας του '90 συγκεντρώνονταν πολύς κόσμος απ' όλη την Ελλάδα. Έρχονταν πούλμαν από την Αθήνα, από τα Γιάννινα, από την Πρέβεζα και άλλες περιοχές.
Προϊόντος του χρόνου, όλο και λιγότεροι συμμετέχουν για να τιμήσουν ένα ιστορικό γεγονός με μεγάλη σημασία.
Οι λόγοι πολλαπλοί. Πέθαναν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και πλέον δεν υπάρχει πρωτογενές ενδιαφέρον για τον εορτασμό.
Επιπλέον υπήρξε κοινωνικός μετασχηματισμός, με αποτέλεσμα η προσήλωση σε αξίες και ιδέες να υποχωρήσει και να εκλείπει το κίνητρο προσέλευσης στις εκδηλώσεις αυτού του είδους.
Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε οι σύγχρονοι Έλληνες ότι το μέλλον του τόπου, που δεν είναι αδέσμευτο και ανεξάρτητο από τις θυσίες του παρελθόντος, είναι στα χέρια μας.
Γι' αυτό οφείλουμε να ξαναενεργοποιήσουμε την αξιακή δύναμή μας και να σεβαστούμε τους αγωνιστές, που έχυσαν το αίμα τους για την Πατρίδα.
Τιμή σ’ εκείνους, που αντιστάθηκαν στους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς, καθώς και στους συνεργάτες τους Μουσουλμάνους "Τσάμηδες" και δεν φοβήθηκαν την στρατιωτική υπεροχή τους, τα αεροπλάνα τους, τα άρματα μάχης. Δεν έγιναν με τη θέλησή τους δούλοι. Δεν παρέδωσαν τον τόπο τους, τα σπίτια τους, τα όσιά τους.
Οι πεσόντες και στη Μάχη της Μενίνας, που είχε καθοριστική σημασία, όρθωσαν τα κορμιά τους, έδειξαν στον κατακτητή τη δύναμη της ψυχής τους και έδωσαν θάρρος στους υποδουλωμένους Έλληνες.
π. Ηλίας Μάκος