Από τα νεανικά του χρόνια συνδέθηκε πολύ με τον όσιο Παΐσιο, καθώς όσο διάστημα ο άγιος παρέμεινε στην Κόνιτσα τον αναστρεφόταν, ενώ υπήρξαν και συμπολεμιστές στη μάχη του Μπουραζανίου, όπου κατά τη διηγήσή του, έπεφταν κατά πάνω τους τα πυρά των Ιταλών αλλά ο Παΐσιος ψύχραιμος έκανε τον σταυρό του και δεν τους άγγιζαν. Η χαρά του ήταν μεγάλη όταν αγιοποιήθηκε ο Παΐσιος, διότι τον γνώριζε και ήταν πεπεισμένος ότι τον άξιζε και οι αναφορές του του σ' αυτόν ήταν συχνές..
Στενό σύνδεσμο είχε και με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Κονίτσης Σεβαστιανό και ήταν δίπλα του σε όλους τους αγώνες του για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, κάτι για το οποίο ο αλησμόνητος Ιεράρχης συχνά τον επαινούσε. Έβλεπε ο Σεβαστιανός στο πρόσωπό του έναν αγνό άνθρωπο κι εκείνος έβλεπε στο πρόσωπο του Σεβαστιανού έναν γνήσιο και εμπνευσμένο αγωνιστή.
Επί πολλές δεκαετίες διατηρούσε κατάστημα (δίπλα στην κεντρική πλατεία) με ψιλικά, γραφική ύλη και άλλα είδη στην Κόνιτσα, που ήταν και το μοναδικό σημείο πώλησης εφημερίδων και περιοδικών. Έντιμος και εξυπηρετικός καταστηματάρχης είχε δημιουργήσει μεγάλη και σταθερή πελατεία.
Πάντοτε, από τη δημιουργία μιας δομημένης και υπέροχης οικογένειάς του έως την επιτυχημένη επαγγελματική του δραστηριότητα, είχε ακλόνητα στο πλευρό του την σύζυγό του Ασημούλα, η οποία αποτελούσε, κυριολεκτικά, το θεμέλιο της ζωής του.
Δίκαιος άνθρωπος, δεν επεδίωξε ποτέ το κακό κανενός, αντίθετα έπραττε, όπως και όταν μπορούσε το καλό. Και ήταν ιδιαίτερα πιστός, με αληθινή ευσέβεια που την ένιωθε εσωτερικά και δεν την εκδήλωνε μόνο εξωτερικά.
Ο αλησμόνητος Διονύσιος Γκάσιος χάραξε τη ζωή του με μια λουλουδένια καρδιά, γι' αυτό η ψυχή του θα είναι ένα ατελείωτο τραγούδι για όσους τον είχαν γνωρίσει.
π. Ηλίας Μάκος