Για μένα διακοπές το καλοκαίρι δεν σήμαινε θάλασσες και
παραλίες! Για μπάνιο πήγαινα σε άλλες θάλασσες της Αττικής με τους γονείς μου ή
κάπου τον Αύγουστο.
Διακοπές για μένα σήμαινε να πάω
στο χωριό της μαμάς μου στην Ήπειρο. Και για μπάνιο να πάω στον ποταμό Καλαμά.
Εκεί να δεις δροσιά! Ποιες θάλασσες μου λες; Το πράσινο το χρώμα του ποταμού
και η παχιά βλάστηση ήταν το σκηνικό των ονείρων μου!
Όταν ήμουν 6 ετών πήγα στο χωριό
της μαμάς μου μόνη μου! Χωρίς του γονείς μου εννοώ! Αυτό ήταν μια μεγάλη
ανεξαρτησία. Θα έμενα με τη γιαγιά και τον παππού μου και το πρόγραμμα είχε
παιχνίδι στην πλατεία με τον ξάδερφό μου και τους παιδικούς μας φίλους.
Εκκλησία τις Κυριακές άρα έπρεπε
να ξυπνήσουμε με την τρίτη καμπάνα για να ετοιμαστούμε να πάμε. Να μην πιούμε
γάλα το πρωί για να κοινωνήσουμε!
Το μεσημέρι επιστρέφαμε σπίτι για
φαγητό και το απόγευμα πάλι στην πλατεία ή το σχολείο. Ήταν κάθε μέρα γιορτή.
Περιμέναμε πως και πώς το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου που
ήταν το μεγάλο γεγονός του χωριού και του καλοκαιριού!
Το πανηγύρι γινόταν δύο μέρες.
Την παραμονή το βράδυ γλέντια και χοροί στο προαύλιο του σχολείου. Το οποίο
σημαίνει ότι εμείς ξενυχτούσαμε μέχρι αργά το βράδυ και παίζαμε. Υπήρχε στα
αυτιά μας αυτός ο ήχος του κλαρίνου που εμένα προσωπικά με συγκινεί ιδιαίτερα,
και μου θυμίζει όμορφες εικόνες!
Την επόμενη μέρα στην εκκλησία
της Αγίας Παρασκευής στην είσοδο του χωριού. Αρχικά λειτουργία και αρτοκλασία και μετά πανηγύρι μέχρι αργά το απόγευμα. Το βράδυ πάλι αν είχαν κουράγιο συνέχιζαν στην
πλατεία του χωριού χορούς και πανηγύρια!
Όταν πια είχαμε μεγαλώσει λίγο
και είχαμε πάει στο γυμνάσιο, πηγαίναμε στις καστανιές γιατί θέλαμε να είμαστε
απομακρυσμένοι από τους μεγάλους. Ο απόηχος όμως της μουσικής ήταν αυτός που
δημιουργούσε ένα κλίμα περίεργο! Οι μεγάλοι χόρευαν στο πανηγύρι κι εμείς
τεράστιες παρέες παιδιών γελάγαμε με τα αστεία μας στο παγκάκι στις καστανιές!
Αυτό συνέβαινε το βράδυ της παραμονής.
Αυτή η εικόνα στο παγκάκι 5-10
παιδιά μαζεμένα να γελάμε και να μιλάμε ήταν το καλοκαίρι μας! Και ο ήχος του
πανηγυριού! Η πιο γλυκεία ανάμνηση που μπορεί να έχω ως ένα ωραίο σκηνικό!
Οι συνομήλικοί μου σίγουρα θα
θυμούνται ή θα έχουν παρόμοιες αναμνήσεις από το χωριό μας το Πολύδροσο
Θεσπρωτίας! Αυτό το διαμάντι που βρίσκεται πάνω από τον Καλαμά.
Ανήμερα παίζαμε στη Λούτσα που
είχε έξω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής!
Στην αγία Παρασκευή μαζεύονταν
διάφοροι πλανόδιοι που πουλούσαν βραχιόλια και δαχτυλιδάκια αλλά και παιχνίδια
για τα παιδιά! Αν είχαν λεφτά οι
παππούδες μας παίρναν κάτι! Η διάφοροι θείοι και θείες!!!
Συνήθως μετά το πανηγύρι της
Αγίας Παρασκευής έρχονταν οι γονείς μου να με πάρουν ή η μαμά μου. Για μένα
αυτό σήμαινε το τέλος του καλοκαιριού. Τέλος Ιουλίου δηλαδή για μένα το
καλοκαίρι είχε ήδη τελειώσει.
Ο Αύγουστος ήταν ένας μήνας ή
στην Αθήνα ή σε κάποιον άλλο προορισμό για μπάνια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο
Αύγουστος ήταν μήνας διακοπών! Άργησα πολύ να το καταλάβω ότι όλοι οι
εργαζόμενοι έκαναν διακοπές τον Αύγουστο! Για μένα το καλοκαίρι ήταν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Ο Αύγουστος ήταν ένας μελαγχολικός μήνας!
Θεωρούσα ότι έμπαινε ο Χειμώνας! Είχα πάντα στο μυαλό μου την παροιμία Από
Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα!!! Ήταν πιο κοντά στο άνοιγμα των
σχολείων και μακριά από τους φίλους και τα παιχνίδια!
Το χωριό της μαμάς μου μιας και ο
πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, ήταν και παραμένει το πιο όμορφο
μέρος του κόσμου! Εκεί βρίσκω τη γαλήνη, την αρμονία, την ησυχία, τις
αναμνήσεις,
Θυμάμαι τον παππού μου, το
καφενείο του. Τις σοκολάτες, τις πορτοκαλάδες στο γυάλινο μπουκάλι. Τους
συγγενείς μου, τα ξαδέρφια μου, τους φίλους μου.
Ο παππούς μου για μένα είναι ο
ήρωάς μου. Τον θαύμαζα και τον θεωρούσα πολύ σημαντικό! Το Πολύδροσο μου
θυμίζει εκείνον και την παιδική μου ηλικία!
Ήθελα κάτι να γράψω και να
μοιραστώ με όλους αυτούς που τυχαίνει να είναι από το ίδιο μέρος, λόγω της
επικείμενης γιορτής και του Πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής!
Χρόνια πολλά με υγεία!
Καλό καλοκαίρι.
Κλεοπάτρα Σβανά
24 Ιουλίου 2025