Τα καφενεία, και μάλιστα, σε ερημωμένες περιοχές όπως η Μουργκάνα, είναι ένα κύτταρο ζωής, μια ελπίδα ότι κάτι ακόμη κινείται στα χωριά, λίγο πριν τη νέκρωσή τους.
Αυτό το ρόλο επιτελεί και το παραδοσιακό καφενείο της κας Ρίκης στους Αγίους Πάντες που ταυτόχρονα έχει και είδη παντοπωλείου, καθώς και τοπικά προϊόντα (τσάι βουνού), όπως συνέβαινε τα παλαιά χρόνια, για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι του χωριού.
Η κα Ρίκη, η οποία με πολύ ευγένεια και προθυμία συμπεριφέρεται στον κόσμο, κάτι που αναγνωρίζεται απ' όλους, παρέλαβε το καφενείο από τον αείμνηστο σύζυγό της και συνεχίζει, διότι θεωρεί, και σωστά, ότι επί της ουσίας επιτελεί λειτούργημα.
Τα χωριά μας, που είναι οι ρίζες μας, μαζί και τα καφενεία τους, “ομορφαίνουν”, όταν βρισκόμαστε σ’ αυτά, τη ζωή μας και τα προβλήματά μας και νιώθουμε να μας περνά ένα κηρύκειο φως, που κραδαίνει σαν μαντάτο εσωτερικής ελευτεριάς…
ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ