Ο ίδιος ο Αναστάσιος επέλεξε, όσο ζούσε, να ταφεί στην Αλβανία και είχε φτιάξει τον τάφο του...
Του π. Ηλία Μάκου
Και μάλιστα είχε ορίσει το σημείο ταφής του, σε ειδική κρύπτη κάτω από το Ιερό Βήμα του ναού, την οποία είχε ετοιμάσει.
Άρα ήταν σταθερή η απόφαση να... μείνει στην Αλβανία και μετά το θάνατό του. Δεν ήταν στιγμιαία επιλογή, αλλά συνειδησιακή.
Και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού για 34 περίπου χρόνια η καρδιά του ήταν αφιερωμένη και αφοσιωμένη σ' αυτό τον τόπο και τους κατοίκους του, τους οποίους ούτε για μια στιγμή σκέφτηκε να τους εγκαταλείψει, ακόμη και όταν τα πράγματα έπαιρναν επικίνδυνη τροχιά. Αντίθετα έκανε ό,τι μπορούσε για να τους ευεργετήσει ποικιλοτρόπως, καθώς τους ένιωθε ως αδελφούς και όχι ως ξένους.
Παρ΄ ότι καταγόταν από την Ελλάδα και ποτέ δεν απαρνήθηκε το αίσθημα και την αίσθηση του Έλληνα, η Αλβανία υπήρξε η πνευματική του γη, άρα και η πνευματική του πατρίδα και το να ταφεί εκεί, αφήνει διαχρονικά το μήνυμα της ενότητας όχι μόνο των Ορθοδόξων, αλλά και όλων των λαών.
Συχνά χρησιμοποιούσε μια εικόνα: Ένα δάσος δεν είναι όμορφο μόνο όταν υπάρχει ένα είδος δέντρου, αλλά όταν υπάρχουν πολλά. Και έλεγε: "Όλα τα δέντρα είναι ελεύθερα να αναπτυχθούν κάτω από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Αντί να έχουμε αυτή την ποικιλία ως παράγοντα συγχύσεως, αναδείξαμε τον καθολικό χαρακτήρα της Εκκλησίας".
Από τα Τίρανα ο Αναστάσιος θα εξακολουθεί να στέλνει το σάλπισμα της αδελφοσύνης και ο τάφος του θα είναι πηγή, αλλά και απόδειξη καθολικότητας.