Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος επιστήμονας, αλλά ήταν κι ένα βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, ο οποίος απέδειξε με την όλη ζωή του ότι η επιστημονικότητα και η θρησκευτικότητα, δεν είναι αντίθετα και αντίρροπα μεγέθη, αλλά εκεί, που σταματούν τα όρια της επιστήμης, ξεκινούν τα όρια της θρησκείας και ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο δεν είναι μόνο εφικτός, αλλά και απαραίτητος.
Λαϊκός ιεροκήρυκας, πολύ μεστός και πολύ κατανοητός στη Μητρόπολη Ιωαννίνων επί χρόνια, ενώ καλούνταν και σε άλλες Μητροπόλεις για να ομιλήσει, κυρίως για τον όσιο Παΐσιο.
Η κοινωνική του παρουσία και δράση έντονη και αποτελεσματική, καθώς μέσα από διάφορους συλλόγους προασπιζόταν την αγάπη προς το συνάνθρωπο. Και δεν το έκανε επιφανειακά, αλλά με πολλή εσωτερική προετοιμασία και πολλή προσευχή.
Με τη στάση ζωής του κατάφερνε και γινόταν μάρτυρας χαράς, για την οποία αγωνιζόταν διαρκώς σαν προφανέστατο αντίδοτο στη θλίψη και στην αποτυχία και στον πόνο, αλλά και με την αντίληψη και την πεποίθηση ότι η χαρά, που πηγάζει και καταλήγει επέκεινα του χρόνου, φέρνει τους καρπούς της.
Νοηματοδότησε τη ζωή του ο αλησμόνητος Παύλος Κυριακίδης δίνοντας την προσοχή του στους απομονωμένους, σ' αυτούς, που δεν έχουν αγάπη, σ' αυτούς, που δεν ξέρουν ν' αγαπούν.
Και αυτό, γιατί ένιωθε ότι έτσι πορευόταν στους δρόμους του Θεού και όχι των ανθρώπων και ότι το σημαντικό δεν είναι να πετύχει κανείς κατά τα μέτρα της γης, αλλά να γίνει άνθρωπος με χορτασμένη από Θεό καρδιά.
π. Ηλίας Μάκος
