Υπήρξε ενδιαφέρον...

Ενδιαφέρον για τη φοίτηση στις  Σχολές  Βελλάς και Ριζαρείου από υποψήφιους κληρικούς- Το θέμα της μόρφωσης των ιερέων

Του π. Ηλία Μάκου

Ενδιαφέρον υπήρξε για τη φοίτηση στις Σχολές Μαθητείας  Υποψηφίων Κληρικών (Σ.Μ.Υ.Κ.) Βελλάς και Ριζαρείου. 

Ειδικότερα στη Ριζάρειο ήταν 59 οι υποψήφιοι σπουδαστές για 20 προκηρυχθείσες  θέσεις, ενώ στη Βελλά 31 οι υποψήφιοι σπουδαστές για 40 προκηρυχθείσες θέσεις.  

Οι Σ. Μ. Υ. Κ. είναι διετούς φοιτήσεως, σε επίπεδο ΙΕΚ (μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ενώ η μισθολογική  εξέλιξη των αποφοίτων θα είναι στην κατηγορία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το δίπλωμα μαθητείας αποτελεί προϋπόθεση για τον διορισμό σε κενή οργανική θέση εφημέριου, μετά τη χειροτονία.

Αποκλειστικός σκοπός των Σχολών αυτών είναι η εκπαίδευση υποψηφίων κληρικών με εκκλησιαστικό ήθος και ιερατικές γνώσεις.

Βέβαια δεν είναι σπουδές ανώτατης εκπαίδευσης, ωστόσο μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να βοηθήσουν στην καλύτερη κατάρτιση του κλήρου.

Το ζήτημα της μόρφωσης των λειτουργών της Εκκλησίας είναι παλιό, ωστόσο στις ημέρες μας επανέρχεται στο προσκήνιο, καθώς τα κοινωνικά δεδομένα έχουν αλλάξει, όπως έχει μεταβληθεί και η δομή και η μορφή των αναγκών. 

Είναι αναμφισβήτητο ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, με τις τόσες ανακατατάξεις, που συμβαίνουν παντού, θέλει μορφωμένους παπάδες, με ποιμαντική δραστηριότητα, που να μπορούν να αγκαλιάζουν το λαό, να ακούν τις ανησυχίες του και να ανταποκρίνονται σ' αυτές, να τον βοηθούν στα προβλήματά του, να καλλιεργούν τις ψυχές σε βάθος, να διαφωτίζουν σωστά γύρω από τις αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης.

Να είναι σε θέση να δίνουν απάντηση στα ερωτηματικά, που γεννιούνται μέσα στους ανθρώπους, να συμπαραστέκονται στις ανάγκες τους, να έχουν επίγνωση του ρόλου τους, σύνεση και αυτογνωσία (αυτά αναπτύσσονται μέσω της παιδείας) και να μην αποφαίνονται ως "αυθεντίες" επί παντός επιστητού.

Ισχυρίζονται μερικοί ότι ο π. Παΐσιος, που ήταν μοναχός, καθώς και ο π. Πορφύριος, ο π. Ιάκωβος Τσαλίκης και τόσοι άλλοι απλοί παπάδες, δεν είχαν κανένα πτυχίο, αλλά αγίασαν και η ευλάβειά τους στήριξε και στηρίζει πλήθος ατόμων.

Βεβαίως, αλλά πόσοι από τους σημερινούς ιερείς διαθέτουμε τα ειδικά και εξαιρετικά πνευματοφόρα χαρίσματα όλων αυτών, που αν και αγράμματοι, γνώριζαν τα πάντα, απέκτησαν θεϊκή μόρφωση, "λιώνοντας" το σώμα τους με την άσκηση, την προσευχή και τη νηστεία και ήταν αποφασισμένοι να θυσιαστούν για τον Χριστό ανά πάσα στιγμή;

Δεν απέβλεπαν στο μισθό του κράτους, αλλά στην ουράνια μισθοδοσία από τον Κύριο, την οποία και έλαβαν.

Ας μην κάνουμε λοιπόν άκαιρες και άστοχες συγκρίσεις με φωτισμένες μορφές.

Επιπλέον να διευκρινιστεί το αυτονόητο, πως ούτε όλοι οι πτυχιούχοι κληρικοί είναι καλοί και κατάλληλοι, ούτε όλοι οι μη πτυχιούχοι κακοί και ακατάλληλοι. Μακριά από εμάς αυτός ο διαχωρισμός.