Του π. Ηλία Μάκου
Στο Κάστρο των Ρωγών, στη Νέα Κερασούντα Πρέβεζας, τιμήθηκε η θυσία του εθνομάρτυρα Επισκόπου Κοζύλης και Ρωγών Ιωσήφ, ο οποίος έπεσε ηρωικά κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου την νύκτα της 10ης προς 11η Απριλίου 1826.Τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο πλάτωμα του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και κάτω από την μεγάλων διαστάσεων (10,50μ Χ 11,00 μ) υψωμένη ελληνική σημαία, ενώ για το ιστορικό γεγονός μίλησε ο ομότιμος καθηγητής και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γεώργιος Καψάλης.
Στην εκδήλωση, που οργάνωσαν ο Δήμος Ζηρού, η Δημοτική Κοινότητα Νέας Κερασούντας, η Εταιρεία Βυζαντινών Μελετών Νομού Πρεβέζης και ο Ποντιακός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέας Κερασούντας, απηύθυνα χαιρετισμούς οι Τζίμης Καραβασιλείου, πρόεδρος του Ποντιακού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Νέας Κερασούντας, Αναστάσιος Δράκος, θεματικός αντιπεριφερειάρχης Εμπορίου και Απασχόλησης της Π.Ε. Πρέβεζας, Γεώργιος Ζυγούρης, δήμαρχος του Δήμου Ζηρού, Σωτήριος Φαραντούρης, αντιδήμαρχος Παιδείας και Αθλητισμού του Δήμου Μεσολογγίου, Ευάγγελος Κατσίμπρας, πρόεδρος της Εταιρείας Βυζαντινών Μελετών του Ν. Πρεβέζης.
Οι παρευρισκόμενοι και τα χορευτικά τμήματα, με τη συνοδεία της φιλαρμονικής Θεσπρωτικού, έκαναν πομπή από το Κάστρο των Ρωγών και έφτασαν μέχρι την πλατεία στους πρόποδες του Κάστρου, όπου χόρεψαν χορευτικά τμήματα πολιτιστικών συλλόγων.
Ο Ιωσήφ Ρωγών, που είχε υψηλό πατριωτικό φρόνημα, αφού σπούδασε, σε ηλικία 22 ετών ιερώθηκε, γινόμενος αρχιμανδρίτης από τον μητροπολίτη Πορφύριο Άρτας. Το 1820 εξελέγη βοηθός-επίσκοπος με τον τίτλο "Ρωγών και Κοζύλης" και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, της οποία υπήρξε δραστήριο μέλος, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί μέχρι το τέλος του 1821. Ακολούθως κατέφυγε στο αρματολίκι του Βάλτου και στη συνέχεια πήγε στο Μεσολόγγι, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Πολέμησε στην πρώτη και στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου και μαζί με τον Πρεβεζάνο αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Ζαλογγίτη εμψύχωνε τους αγωνιστές και περιέθαλπε τους τραυματίες.
Όταν οι πολιορκημένοι δέχτηκαν επίθεση κατά την Έξοδο, ο Ιωσήφ επέστρεψε με άλλα γυναικόπαιδα στην πόλη και οχυρώθηκε στον Ανεμόμυλο πολεμώντας για δύο ημέρες. Αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο ανατινάχτηκε με τους υπόλοιπους βάζοντας φωτιά στη πυρίτιδα.
Ο αγώνας του Ιωσήφ Ρωγών για την ελευθερία είναι η φωνή και η προτροπή και η απόφαση, την οποία με το παράδειγμά του μας κληροδότησε.
Αλλά δημιουργείται και ένας προβληματισμός. Καλά, σήμερα, ύστερα από αγώνες και θυσίες και αίματα οι Έλληνες είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε, όμως και ηθικά ελεύθεροι; Ζούμε, αναπνέουμε, χαιρόμαστε την ηθική ελευθερία; Το ερώτημα είναι καίριο…
