Όποιος περνάει από την παλαιά εθνική οδό Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας, λίγο να στρέψει το κεφάλι του αριστερά, στη νέα γέφυρα Μενίνας, θα δει πέτρινα υπολείμματα από το παλιό γεφύρι της Μενίνας.
Μπορεί πλέον να έχουν μείνει χαλάσματα, ωστόσο ξυπνούν μνήμες αλλοτινών καιρών και το κυριότερο είναι δείγματα της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου.
Το γιοφύρι αυτό, κατασκευασμένο το 1620, με άνοιγμα τόξου 39 μ., ήταν το μεγαλύτερο του Καλαμά, σ' ένα σημείο, που τα νερά ήταν ορμητικά, κάτι, που τώρα δεν παρατηρείται.
Ένωνε τους Φιλιάτες με την Παραμυθιά και ήταν πέρασμα ανθρώπων και προϊόντων της περιοχής.
Οι περιοχές των Φιλιατών και της Παραμυθιάς ήταν σε μεγάλη ακμή εκείνη την περίοδο και γινόταν καθημερινές μετακινήσεις από τη μια στην άλλη και έτσι το γιοφύρι, αφού ο Καλαμάς ήταν απροσπέλαστος, αποτελούσε τον οδικό συνδετικό τους κρίκο.
Τα απομεινάρια του, δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια αναστήλωσής του, παρότι η ιστορικότητά του είναι μεγάλη, θυμίζουν περασμένες εποχές, που έφυγαν ανεπιστρεπτί.
Δεν είναι γνωστό πότε καταστράφηκε το γεφύρι αυτό, ενώ ο ιστορικός και λαογράφος Δημήτριος Παναγιωτίδης διασώζει παράδοση, που δεν είναι ευρέως γνωστή, ότι στο σημείο τάφηκε, όταν πέθανε, αυτός, που το κατέστρεψε.
Η. Μ.
