Κατέθετε πάντοτε γνήσια την αγωνία του και τον αγώνα του για ένα πιο φωτεινό μέλλον, για να φύγει το στενό και ψυχρό κενό της εποχής μας.
Ήταν μια μαχητική φωνή, που πάλευε, βάζοντας μπροστά την καρδιά του, για το καλό της Θεσπρωτίας, την επίλυση των τοπικών προβλημάτων, αλλά και την διευκόλυνση των ανθρώπων, όταν τους δημιουργούνταν εμπόδια και δυσκολίες, και έσπευδε ανθρωπιστικά στο πλευρό τους.
Ανοιχτός και καλόκαρδος, έκανε εξαιρετική παρέα, έβγαζε πολλά θετικά συναισθήματα, γι' αυτό ήταν συμπαθής και η μνήμη του όχι μόνο δεν σβήνει, αλλά όσο περνάει ο καιρός αναζωπυρώνεται όλο και περισσότερο.
Και όσοι είχαν συνδεθεί μαζί του, ένας από αυτούς και εμείς, δεν τον απολησμόνησαν, αλλά η ψυχή τους φωτίζει τη μορφή του και νιώθουν ότι δεν έφυγε μαζί του η αίσθησή τους γι' αυτόν, αλλά είναι εξακολουθητικά παρούσα.
Η. Μ.