Του π. Ηλία Μάκου
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Παιδάκι έφυγε από τη Χίο και πήγε στην Κων/πολη, εργαζόμενος δίπλα στον αδελφό του.
Αλλαξοπίστησε για να παντρευτεί μια Μουσουλμάνα, όπως αυτή του ζήτησε, αλλά γρήγορα μετάνιωσε για την κατάπτωσή του.
Και αποφάσισε να μαρτυρήσει για την Ορθόδοξη πίστη, θυσιάζοντας τα νιάτα του. Παρουσιάστηκε μπροστά στον Τούρκο διοικητή και άφοβα διακήρυξε την Ορθόδοξη πίστη του.
Αμέσως φυλακίστηκε και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια. Αν και οι συμπατριώτες του συγκέντρωσαν χρήματα για να τον αποφυλακίσουν, εκείνος είχε κάνει την επιλογή του, στην οποία έμεινε ακλόνητος. Έτσι οι Τούρκοι του πήραν το κεφάλι.
Είπαμε.. Δεν τον ενδιέφερε το πρόσκαιρο, αλλά το αιώνιο. Και το αιώνιο είναι αντίθετο του προσκαίρου. Το αιώνιο έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Το αιώνιο είναι ατελεύτητο, είναι αθάνατο.
Και συνειδητοποίησε ο νεομάρτυρας Δημήτριος ότι το αιώνιο, είτε είναι καλό, είτε κακό, εξαρτάται από το πρόσκαιρο. Άμεση και τέλεια εξάρτηση. Αιτία και αποτέλεσμα. Εκκίνηση και συνέπεια. Σπορά και θερισμός.
Παρά το λάθος του πέρασε, γιατί μετανόησε, τη σύντομη πρόσκαιρη ζωή του με πίστη στο Θεό και ελπίδα στην αγαθότητά Του.
Μας δείχνει ότι όταν μια ψυχή γευθεί τη χάρη του Κυρίου και απολαύσει τη σωτηρία, που χαρίζει ο Χριστός, τότε αυθόρμητα δίνει και την καλή μαρτυρία.
Άφησε την παλιά ζωή της σάρκας και έλαβε θεία δύναμη να περπατήσει την καινούργια ζωή της αγιότητας.