Και μάθαμε πως έφυγε από τη ζωή. Πρόκειται για τον Βασίλειο Ελευθερίου Μαρτίνη από το Πολύδροσο Σουλίου. Κάθε φορά, μα κάθε φορά, που ερχόταν στο χωριό και εμείς ήμασταν μικροί, μας έφερνε ως δώρα κάτι περίτεχνα παιδικά ρούχα.
Η δουλειά του εκείνη την περίοδο ήταν η εμπορία παιδικών ρούχων και υπήρξε ένας έντιμος επιχειρηματίας.
Και μέσα στις στερήσεις μας τι χαρά, μα τι χαρά μάς προκαλούσε το γεγονός αυτό. Όλα τα ρουχαλάκια με αξία, που φορούσαμε τότε και καμαρώναμε ήταν προσφορές του αείμνηστου Βασίλη.
Αυτού του ανθρώπου η καρδιά ήταν πάντοτε βουτηγμένη στο φως. Οι αχτίδες της και οι φωτεινές αρτηρίες της αποκάλυπταν τον όμορφο εσωτερικό του κόσμο.
Όνειρό του και λαχτάρα του και πράξη του συνάμα, που δρόσιζε καημούς, ήταν η καλοσύνη του.
Γι' αυτό ανθοφόρα ευωδίαζε ο... ναός της ψυχής του, καθώς την πότιζε με το νάμα της αγάπης και των αρετών του.
Τον "αη Βασίλη" των παιδικών μας χρόνων είναι αδύνατον να τον λησμονήσουμε, γιατί μας σημάδεψε το ενδιαφέρον του.
π. Ηλίας Μάκος