Του π. Ηλία Μάκου
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Μέσα στη λευκότητα και την καθαρότητα του τοπίου, στο χωριό Γκινάρ του Ελμπασάν, προσευχήθηκαν ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος, δύο ιερείς και οι κατηχητές/τριες της Μητρόπολης.
Τι ευλογημένες στιγμές δοξολογίας στο Θεό για ό,τι τους χαρίζει σε ατομικό επίπεδο, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.
Τι χαρούμενες στιγμές αναπόλησης του φωτεινού και ανακαινιστικού και πολυεπίπεδου και δυναμικού έργου από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, που από το πυκνό σκοτάδι της αθεΐας ξαναπέρασε στο λαμπρό ήλιο του Θεού.
Ο ποιμένας, οι κληρικοί, τα στελέχη σε μια αρμονική πορεία και ενότητα, αυτή ακριβώς η αρμονική πορεία και ενότητα, που καλλιεργείται από τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αλβανίας.
Προσευχήθηκαν μέσα σε ναό, προσευχήθηκαν και στη φύση.
Και ένιωσαν, έτσι χαλαροί και ήρεμοι, ότι οι άνθρωποι προχωρούμε, όλο και προχωρούμε, μέσα στο χώρο και στο χρόνο.
Ο χρόνος αρχίζει να δουλεύει πάνω μας, και τη στιγμή, που νομίζουμε ότι τον κρατούμε γερά, εκείνος φθείρει αθόρυβα, αλλά ανελέητα την ύπαρξή μας, ώσπου να μας δαμάσει.
Ωστόσο σε κάτι τέτοιες στιγμές αγαλλίασης, μέσα στις ομορφιές της φύσης, συλλογίζεσαι πως στη θνητή ζωή μας υπάρχουν κάποια απλά γεγονότα, που δείχνουν πως την ύπαρξή μας δεν τη φοβίζουν ούτε η φθορά ούτε η θνητότητα.
Κάποιοι ασυνάρτητα λένε πως η ζωή ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν και πως η ανθρώπινη ζωή είναι ένας «ηρωικός μηδενισμός».
Αλλά δεν πείθουν αυτές οι φωνές. Γιατί ο άνθρωπος νιώθει κάτι πολύ βαθύτερο. Νιώθει πως δεν είναι δεμένος με το ψυχρό μηδέν, αλλά με τη ζωή. Αισθάνεται πως είναι ο οδοιπόρος των δύο κόσμων. Του κόσμου του χρόνου και του κόσμου της αιωνιότητας.
Σε αυτή την εξόρμηση Μητροπολίτη, κληρικών και κατηχητών στα χιόνια, βλέπει κανείς ότι η πίστη είναι η κινητήρια δύναμη, που μας σπρώχνει αδιάκοπα προς ολόλευκες κορυφές, μακριά από την ακινησία και τη νέκρα.
Μας σπιρουνίζει και μας αναγκάζει να προχωράμε πάντα προς τα εμπρός και προς τα πάνω.
