Στα σύνορα της Κακαβιάς ο Προϊστάμενος της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της ΕΛ.ΑΣ
Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος
Στα σύνορα της Κακαβιάς επισκέφτηκε μεταξύ άλλων ο προϊστάμενος Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας Αρχιμ. Νεκτάριος Κιούλος, στο πλαίσιο τετραήμερης ποιμαντικής επίσκεψης στα Ιωάννινα.
Στο προσωπικό, που υπηρετεί στο Διαβατηριακό Έλεγχο Κακαβιάς, όπως και στο Αστυνομικό Μέγαρο Ιωαννίνων, καθώς και στα Αστυνομικά Τμήματα Μετσόβου, Δωδώνης, Κόνιτσας και στα Τμήματα Συνοριακής Φύλαξης Κόνιτσας και Άμεσης Δράσης Ιωαννίνων απευθύνθηκαν πνευματικές παραινέσεις.
Μάλιστα στο Αστυνομικό Μέγαρο Ιωαννίνων τελέστηκε και αγιασμός, παρουσία του Γενικού Περιφερειακού Αστυνομικού Διευθυντή Ηπείρου Ταξίαρχου Κωνσταντίνου Δούβαλη.
Είναι αλήθεια ότι οι Αστυνομικοί, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους θρησκεύουν, μέσα στις δυσκολίες και στα απρόοπτα της δουλειά τους, θεωρούν ως στήριγμα την πίστη.
Η σημερινή εποχή είναι εποχή σύγχυσης. Εποχή του παραλόγου. Και το βιώνουν αυτό οι Αστυνομικοί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Γι' αυτό προσπαθούν στο πνεύμα και στο περιεχόμενο των σημερινών καιρών να αντιτάξουν το ήθος της πίστης.
Οι Αστυνομικοί εκ του χρέους τους και επί της ουσίας αντιπαλεύουν το κακό στην κοινωνία και υπερασπίζουν το δίκαιο και την τάξη.
Μέσα στο έργο της Εκκλησίας είναι και η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου έχει και κοινωνικό χαρακτήρα. Είναι τρόπος ζωής για κάθε κοινωνία. Είναι η οδός.
Άρα οι Αστυνομικοί μπορούν να κινηθούν και να εργαστούν στο πλαίσιο της δράσης τους και της αντιμετώπισης των διάφορων περιστατικών, έχοντας στο μυαλό και στην ψυχή τους την πεμπτουσία του χριστιανικού κηρύγματος, που είναι η λύτρωση των ανθρώπων από την κάθε είδους αμαρτία, η αποδέσμευση από τη δύναμη του κακού, η αναγέννηση και η προσοικείωση με το καλό.
Μπορεί η βάση της Ορθοδοξίας να είναι μεταφυσική, έχει, όμως, διαστάσεις στη γη και στην ανθρώπινη κοινωνία.
Η εγκληματικότητα, την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Αστυνομικοί, και που παρατηρείται έντονη στις ημέρες μας, και η οποία είναι ένα φαινόμενο ανησυχητικό, θλιβερό και βαθιά αποκαρδιωτικό, άδειασμα και πτώχευση και καταστροφή της ψυχής, έχει μια κεντρική αιτία.
Κατέπεσαν, λησμονήθηκαν, αφανίστηκαν, έπαψαν να αναφέρονται οι αξίες εκείνες, που κρατάνε ανόθευτα την ευγένεια της καρδιάς, το άρωμα των αισθημάτων, την υψηλή ποιότητα της ακτινοβολίας του πνεύματος.
