Πέρασαν έξι χρόνια, από τότε, αρχές του 2014, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς, ενώ εφημέρευε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων ο Θεσπρωτός χειρουργός Χαράλαμπος Μπάτσης.
Δεν χάθηκε απλά ένας άριστος επιστήμονας.
Δεν αποχωριστήκαμε απλά έναν απλό και γνήσιο αυτοδιοικητικό με όραμα για την Ήπειρο, αφού υπήρξε μέλος του περιφερειακού συμβουλίου.
Κυρίως στερήθηκε η κοινωνία έναν σπουδαίο ανθρωπιστή.
Δεν ήταν τα φακελάκια, που δεν έπαιρνε, για την άσκηση των ιατρικών του καθηκόντων, αλλά ήταν η τρυφερή καρδιά του, που μπορεί να τον πρόδωσε σωματικά, ποτέ, όμως ηθικά.
Με τα μάτια αυτής της τρυφερής καρδιάς έβλεπε τους ανθρώπους ως συνανθρώπους, που έτρεχε ανιδιοτελώς κοντά τους και όταν τον χρειαζόταν και όταν δεν τον χρειαζόταν.
Γι' αυτό δεν φεύγει από κοντά μας. Γι' αυτό και μετά το θάνατό του ο θαυμασμός μας γι' αυτό που ήταν δεν περιορίζεται.