Η ζήση του, όμως, δεν θα ξεχαστεί, αφού ήταν γεμάτη όχι με σταγόνες, αλλά με ωκεανούς αγάπης. Στον κόσμο του δεν χωρούσε, δεν είχε θέση η κακία, αλλά πάντα ένιωθε και έδειχνε τι θα πει καλοκαρδία.
Η ευαίσθητη και τρυφερή ψυχή του, μπόλιασε με την εξίσου ευαίσθητη και συναισθηματική ψυχή της γυναίκας του Αρετής.
Και από το μπόλιασμα καρποφόρησε η ευτυχία, που τόσο απρόοπτα τη διέκοψε ο θάνατος.
Μπορεί να διασάλευσε την ευτυχία τους, δεν διέκοψε, όμως, το δεσμό τους.
Ο Γιώργος από την άλλη ζωή πλέον και η Αρετή από τούτη τη ζωή, θα νοιάζονται ο ένας τον άλλον την κάθε αυγή.
Η σκληρή πραγματικότητα λέει ότι έφυγε ο Γιώργος από κοντά μας, παρόλο, που ήταν μεγάλος ο πόθος του για ζωή.
Όμως, δεν πήρε μαζί του τ' όμορφο τραγούδι του χαρακτήρα του, τη φωνή των σπλάγχνων του. Αυτά υπάρχουν εδώ για να μας θυμίζουν ότι, παρ' όλο, που κανένας δεν ζει μόνιμα σε τούτο τον πλανήτη, ωστόσο θα μένει πάντα ανθισμένη ως νοσταλγία και φιλί η θύμησή του.
Η. Μ.