Ένα μπουκέτο λουλούδια κατέθεσαν παιδάκια για το έπος του '40 στο μνημείο πεσόντων της Κεστρίνης Θεσπρωτίας (που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του ναού του αγίου Μηνά). Μια πράξη, μια κίνηση λιτή, αλλά ιδιαίτερα συμβολική. Μικρά παιδιά κατέθεσαν την απλή και ταυτόχρονα μεγάλη τιμή τους στα παιδιά της πατρίδας, που θυσιάστηκαν γι' αυτήν αυθόρμητα, ηρωικά, μέσα σε τυραννικό μαρτύριο κακουχιών, πολέμου και δοκιμασιών για την ελευθερία της πατρίδας. Τα μάτια όλων δάκρυσαν... Και ακούστηκε το αιωνία η μνήμη, ως προσευχή ο Θεός να κρατάει στα χέρια του τις ψυχές τους. Ο εφημέριος θεολόγος π. Ηλίας Μάκος μίλησε σύντομα για το θαύμα της πίστης στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Η εποποιΐα εκείνη μόνο ως θαύμα μπορεί να εξηγηθεί. Κάθε άλλη ερμηνεία, είπε, δείχνει έλλειψη καθαρής όρασης των γεγονότων, δείχνει προκαταλήψεις. Με το όραμα της Παναγιάς, με το χαμόγελο στα χείλη και με τη φλόγα στην καρδιά, ρίχνονταν στη φωτιά της μάχης οι Έλληνες. Η Παναγία έδειχνε με το δάχτυλο τα φωτεινά μονοπάτια του θριάμβου και της νίκης. Το ΟΧΙ των Ελλήνων πήγαζε από την πίστη στο Θεό. Με τη δύναμη του Θεού ο λαός προτίμησε από το προδοτικό "ναι", το ηρωικό ΟΧΙ της αντίστασης. Στηριζόμενοι στην ίδια δύναμη, αυτή του Θεού, και χωρίς το μικρόβιο της διχόνοιας, ας προχωρήσουμε μπροστά στις κρίσιμες ημέρες, που περνάμε.