Με ευκολία κάποιοι αρθρογραφούν και με τα κείμενά τους κατηγορούν πρόσωπα σεβαστά, που αν μη τι άλλο το ήθος τους είναι αδιαμφισβήτητο και έχουν δείξει προς όλους σε πλείστες όσες περιπτώσεις μια καρδιά γεμάτη αγάπη. Η διαφωνία και σαφώς επιτρέπεται, όπως και η διαφορετική άποψη και η κριτική. Θεωρούμε, όμως, ότι οι προσωπικές επιθέσεις, δεν δείχνουν καλλιέργεια του αισθήματος ευθύνης. Το να κατακρίνουμε είναι εύκολο, όπως και το να βλέπουμε την πραγματικότητα, όπως εμείς θέλουμε. Το να κατανοούμε είναι δύσκολο και να αναγνωρίζουμε τα όποια θετικά στοιχεία στον άλλον. Είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να "κόβουμε γνώμες" για όλα τα θέματα. Δεν υπάρχει ζήτημα, που να μην έχουμε την άποψή μας. Ο αρχαίος καλλιτέχνης Απελλής είχε εκθέσει στην Αθήνα ένα έργο του. Κάποιος τσαγκάρης παρατήρησε ότι τα σανδάλια είχαν κάποιο λάθος. Ο Απελλής τον ευχαρίστησε και το διόρθωσε. Υπερήφανος για την κριτική του ο τσαγκάρης άρχισε να κάνει παρατηρήσεις και για την έκφραση του προσώπου, τη θέση των χεριών κ.λπ. Τότε ο Απελλής του φώναξε: "Μέχρι τα παππούτσια". Δηλαδή έχεις δικαίωμα να κρίνεις μόνο για κάτι, που γνωρίζεις καλά. Ποιος θα μας φωνάξει και σήμερα: Μη νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, ότι είσαι ικανός να δώσεις συμβουλές για όλα, να ανακατευθείς και να τα διορθώσεις όλα. Επιτέλους, να ξέρουμε τι ξέρουμε. Να γνωρίζουμε πότε πρέπει να μιλήσουμε, τι πρέπει να πούμε, τι γνώμη να εκφράσουμε και ακόμη και τη σωστή μας, όπως τη θεωρούμε, γνώμη, πως θα τη διατυπώσουμε. Ας προσπαθήσουμε από σήμερα να είμαστε προσεκτικοί στις γνώμες μας, συνετοί στις απόψεις μας.
Με ευκολία κάποιοι αρθρογραφούν και με τα κείμενά τους κατηγορούν πρόσωπα σεβαστά, που αν μη τι άλλο το ήθος τους είναι αδιαμφισβήτητο και έχουν δείξει προς όλους σε πλείστες όσες περιπτώσεις μια καρδιά γεμάτη αγάπη. Η διαφωνία και σαφώς επιτρέπεται, όπως και η διαφορετική άποψη και η κριτική. Θεωρούμε, όμως, ότι οι προσωπικές επιθέσεις, δεν δείχνουν καλλιέργεια του αισθήματος ευθύνης. Το να κατακρίνουμε είναι εύκολο, όπως και το να βλέπουμε την πραγματικότητα, όπως εμείς θέλουμε. Το να κατανοούμε είναι δύσκολο και να αναγνωρίζουμε τα όποια θετικά στοιχεία στον άλλον. Είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να "κόβουμε γνώμες" για όλα τα θέματα. Δεν υπάρχει ζήτημα, που να μην έχουμε την άποψή μας. Ο αρχαίος καλλιτέχνης Απελλής είχε εκθέσει στην Αθήνα ένα έργο του. Κάποιος τσαγκάρης παρατήρησε ότι τα σανδάλια είχαν κάποιο λάθος. Ο Απελλής τον ευχαρίστησε και το διόρθωσε. Υπερήφανος για την κριτική του ο τσαγκάρης άρχισε να κάνει παρατηρήσεις και για την έκφραση του προσώπου, τη θέση των χεριών κ.λπ. Τότε ο Απελλής του φώναξε: "Μέχρι τα παππούτσια". Δηλαδή έχεις δικαίωμα να κρίνεις μόνο για κάτι, που γνωρίζεις καλά. Ποιος θα μας φωνάξει και σήμερα: Μη νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, ότι είσαι ικανός να δώσεις συμβουλές για όλα, να ανακατευθείς και να τα διορθώσεις όλα. Επιτέλους, να ξέρουμε τι ξέρουμε. Να γνωρίζουμε πότε πρέπει να μιλήσουμε, τι πρέπει να πούμε, τι γνώμη να εκφράσουμε και ακόμη και τη σωστή μας, όπως τη θεωρούμε, γνώμη, πως θα τη διατυπώσουμε. Ας προσπαθήσουμε από σήμερα να είμαστε προσεκτικοί στις γνώμες μας, συνετοί στις απόψεις μας.