Συγκίνηση χαράς σκόρπισαν με τις φωνούλες τους 11 προσφυγόπουλα από τη Δομή Φιλοξενίας της Φιλιππιάδας στην Ήπειρο, που έψαλλαν στα ελληνικά διασκευασμένα τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα στις τοπικές αρχές. Μέσα από την ψυχή τους αναδύθηκαν, αυτά, που τα ίδια στερούνται, αλλά θα τα επιθυμούσαν το νέο έτος ως βιωμένη πραγματικότητα για τη ζωή τους: Την ειρήνη, τη συμφιλίωση, την αρμονική συνύπαρξη, τη δικαιοσύνη, την αδελφοσύνη. Συνοδευόμενα από το διευθυντή Β' βάθμιας Εκπαίδευσης Πρέβεζας Κωνσταντίνο Καμπουράκη, τη συντονίστρια Εκπαίδευσης της Δομής Σοφία Βλάχου, την ψυχολόγο Δάφνη Λαδάκη και την κοινωνική λειτουργό Έλενα Δραγατάκη, έδειξαν ότι λαχταρούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια ασταμάτητη πορεία προς ένα καλύτερο αύριο. Ένα ομορφότερο μέλλον είναι το όνειρο, η επιθυμία, η αναζήτησή τους. Παιάνας τους είναι ο πόθος για μια πιο ανθρώπινη ζωή. Ο ήχος των καλάντων, που ακούστηκε στα αυτιά όλων ως μουσική παναρμόνια, έβγαλε την πνοή της ψυχής τους, που θέλει να αλλάξει η όψη του άχαρου κόσμου μας σε τούτα τα δύσκολα χρόνια. Με παλμό, με ζωντάνια και σφρίγος διαλάλησαν οι ματωμένες και καταταλαιπωρημένες καρδούλες τους, πως διψούν μια αληθινή και όχι ταπεινωμένη ζωή, διψούν να ζήσουν ως λεύτερα πρόσωπα, ζητούν ευτυχία. Ψάχνουν απεγνωσμένα να γίνουν γαλήνιοι ταξιδευτές μέσα στου βίου τα πέλαγα, χωρίς να απειλούνται και να κινδυνεύουν από τα μανιασμένα κύματα. Και μυστικά έδωσαν την υπόσχεση ότι θα υπηρετήσουν τον αγώνα και την ιδέα για την προσμονή μιας νέας αυγής.
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
Τα διασκευασμένα κάλαντα, που έψαλλαν τα προσφυγόπουλα, και ήταν της ψυχής τους το μίλημα και το γλύκεμα της εσωετερικής ερημιάς και θλίψης τους, είχαν το ακόλουθο περιεχόμενο:
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψιλή μου δεντρολιβανιά,
κι αρχή καλός μας χρόνος, να υγιαίνει ο κόσμος όλος.
Ο νέος χρόνος έρχεται κι όλους μας καταδέχεται,
από την Αφρική, Ευρώπη και Ασία, από Ελλάδα, Ιράκ κι από Συρία.
Εμείς του κόσμου τα παιδιά, που' χουμε καθαρή καρδιά,
τα κάλαντα θα πούμε κι όλους σας κι όλες θα σας ευχηθούμε.
Έχουμε δύναμη πολλή και στη δική σας την αυλή,
φτάσαμε κολυμπώντας, ξενυχτώ-, περαρπατώντας, κολυμπώντας.
Μα στη δική σας αγκαλιά ξεχνιούνται οι φόβοι απ' τα παλιά.
Μ' αγάπη, καλοσύνη η ζωή πάλι όμορφη θα γίνει.
Ανοίξτε μας τις πόρτες σας, ανοίξτε την καρδιά σας,
σκεφτείτε τι θα κάνατε στη θέση μας, εσείς και τα παιδιά σας.
Να ζήσουμε όλοι μαζί και με δικαιοσύνη,
να μάθουμε και γράμματα πολλά, που φέρνουν την Ειρήνη.
Κατο τραγούδι μας αυτό το λέμε να αντηχήσει,
στους δρόμους και στα σπιτικά και να σας και να σας καλοκαρδίσει.
