Πάνδημη η κηδεία στην Παραμυθιά του πρώην δημάρχου Έκτορα Μπέλλου
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Ήταν αγαπητός σε όλους. Και ήταν αποδεκτή η δράση του απ΄όλους. Και τον τιμούσαν όλοι. Και αυτοί, που τον υποστήριξαν στους αυτοδιοικητικούς και κοινωνικούς αγώνες του, αλλά και αυτοί, που δεν πορεύτηκαν μαζί του. Και αυτό, γιατί πάντα συμπεριφερόταν αυθεντικά και αυθόρμητα. Δεν είχε στο παραμικρό ιδιοτέλεια, αλλά ασίγαστο μεράκι προσφοράς στον τόπο του. Πρόκειται για τον πρώην δήμαρχο Παραμυθιάς Έκτορα Μπέλλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών και τάφηκε στη λατρεμένη του Παραμυθιά την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, αναπαυόμενος στο χώμα της, που το έχει ποτίσει με τον ιδρώτα της καρδιάς του. Πάνδημη ήταν η κηδεία στην κωμόπολη. Η συνοδεία των πολιτών στην τελευταία του κατοικία, αποτέλεσε τον ύστατο φόρο τιμής σ' έναν άνθρωπο, που ακολούθησε το μαχητικό δρόμο της διεκδίκησης προς όφελος των συντοπιτών του και δεν επαναπαύθηκε. Αν και ήταν ήρεμος ως χαρακτήρας, όταν μάχονταν για τα δίκαια του λαού, έβγαζε λιονταρίσια πνοή και δύναμη. Ένα είναι σίγουρο: Έφυγε από τη ζωή με ήσυχη τη συνείδησή του, γιατί το προσωπικό του χρέος το έκανε και με το παραπάνω, θυμίζοντας τους στίχους του Λορέντζου Κορνάρου: "Όποιος με δίχως 'πιβουλιά τον πόθο του ξετρέχει κι αν στην αρχή βασανιστεί καλό τέλος θα έχει".
Ήταν αγαπητός σε όλους. Και ήταν αποδεκτή η δράση του απ΄όλους. Και τον τιμούσαν όλοι. Και αυτοί, που τον υποστήριξαν στους αυτοδιοικητικούς και κοινωνικούς αγώνες του, αλλά και αυτοί, που δεν πορεύτηκαν μαζί του. Και αυτό, γιατί πάντα συμπεριφερόταν αυθεντικά και αυθόρμητα. Δεν είχε στο παραμικρό ιδιοτέλεια, αλλά ασίγαστο μεράκι προσφοράς στον τόπο του. Πρόκειται για τον πρώην δήμαρχο Παραμυθιάς Έκτορα Μπέλλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών και τάφηκε στη λατρεμένη του Παραμυθιά την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, αναπαυόμενος στο χώμα της, που το έχει ποτίσει με τον ιδρώτα της καρδιάς του. Πάνδημη ήταν η κηδεία στην κωμόπολη. Η συνοδεία των πολιτών στην τελευταία του κατοικία, αποτέλεσε τον ύστατο φόρο τιμής σ' έναν άνθρωπο, που ακολούθησε το μαχητικό δρόμο της διεκδίκησης προς όφελος των συντοπιτών του και δεν επαναπαύθηκε. Αν και ήταν ήρεμος ως χαρακτήρας, όταν μάχονταν για τα δίκαια του λαού, έβγαζε λιονταρίσια πνοή και δύναμη. Ένα είναι σίγουρο: Έφυγε από τη ζωή με ήσυχη τη συνείδησή του, γιατί το προσωπικό του χρέος το έκανε και με το παραπάνω, θυμίζοντας τους στίχους του Λορέντζου Κορνάρου: "Όποιος με δίχως 'πιβουλιά τον πόθο του ξετρέχει κι αν στην αρχή βασανιστεί καλό τέλος θα έχει".