Εξοχότατε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Οι Θεσπρωτοί αισθάνονται μεγάλη ικανοποίηση, που λαμπρύνετε με την παρουσία σας την επέτειο μνήμης για την εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς από τους Γερμανούς κατακτητές και τους συνεργάτες τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες. Ιστορικά είναι η δεύτερη φορά, που συμβαίνει αυτό με ανώτατο πολιτειακό παράγοντα (είχε παραβρεθεί και ο προκάτοχός σας Κάρολος Παπούλιας) και φανερώνεται η πατριωτική ευαισθησία σας.
Είναι, λοιπόν, μια επιβεβαίωση η επίσκεψή σας στην Παραμυθιά, για την εκδήλωση τιμής προς τα θύματα των Γερμανών κατακτητών και των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, ότι η πολιτεία δεν ξεχνά τις ωμότητές τους και τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Παράλληλα στέλνεται το μήνυμα της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, μέσα σε πνεύμα αλληλοσεβασμού.
Αλλά είναι και μια ευκαιρία η επίσκεψή σας στην Παραμυθιά να ξαναθυμηθούμε, όχι γα να μισήσουμε, αλλά για να διδαχθούμε, ότι υπήρξε έντονη προπαγάνδα από Αλβανικής πλευράς τα χρόνια του Μεσοπολέμου για τους δήθεν «αλύτρωτους αδελφούς» στη Θεσπρωτία, ενώ στις ημέρες μας εθνικιστικοί κύκλοι, επιδιώκουν εντελώς αβάσιμα να θέσουν προς συζήτηση το ανύπαρκτο "Τσάμικο" θέμα.
Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας πολλές φορές, εκείνα τα χρόνια, οργανωμένα απέκρουσαν την ειλικρινή προσπάθεια του Χριστιανικού πληθυσμού για γλωσσική, κοινωνική και πολιτισμική ένταξη τους.
Αποτελούσαν μειοψηφία του συνολικού πληθυσμού του νομού. Αυτό δεν τους εμπόδισε από τα τέλη του 1940 ως τα μέσα περίπου του 1944, σε συνεργασία με τους κατακτητές, να προβούν σε μια σειρά από εγκλήματα σε βάρος του Χριστιανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας, με σκοπό την προσάρτησή της στην Αλβανία. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εθνοκάθαρση, που, ευτυχώς, δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί.
Ήδη από τον Ιούλιο του 1941, στην Ηγουμενίτσα, την Παραμυθιά και τους Φιλιάτες, οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες ζητούσαν από τους Χριστιανούς της Θεσπρωτίας να τους δίνουν το 1/3 της παραγωγής τους, κάτι για το οποίο υπήρξε έντονη αντίδραση και αυτή η προσπάθεια απέτυχε, ενώ στην περιοχή του Μαργαριτίου καρποφόρησε.
Από επίσημες εκθέσεις, προκύπτει ότι το 1941 δολοφονήθηκαν από τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία 283 Έλληνες Χριστιανοί. Το 1942, δολοφονήθηκαν 438 Χριστιανοί, ανάμεσά τους και ο αναπληρωτής νομάρχης Γεώργιος Βασιλάκος, 7 χωριά λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια πυρπολήθηκαν. Το 1943, σημαδεύτηκε από τα εγκλήματα στην περιοχή του Φαναρίου και τη δολοφονία 49 προκρίτων της Παραμυθιάς. Κατά τις επιχειρήσεις του Φεβρουαρίου 1944, 25.000 σπίτια πυρπολήθηκαν και 100.000 πολίτες έμειναν άστεγοι.
Από το 1945 ως και το 1947, καταδικάστηκαν ερήμην 1701 Μουσουλμάνοι Τσάμηδες. Οι 911 (ποσοστό 53,6%) σε θάνατο, 489 (ποσοστό 28,7%) σε ισόβια και 301 (ποσοστό 17,7%) σε φυλάκιση. Η ακίνητη περιουσία τους, απαλλοτριώθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο. Η αγροτική τους περιουσία παραχωρήθηκε σε ακτήμονες, ενώ η αστική τους εκποιήθηκε απευθείας ή με δημοπρασίες σε άστεγους.
Σήμερα, που ο Αλβανικός αλυτρωτισμός είναι σε έξαρση, πρόσφατα, μεταξύ άλλων, πέτρα από τους Φιλιάτες τοποθετήθηκε στην ανακαινισμένη κεντρική πλατεία των Τιράνων, για να συμβολίζει την "σκλαβωμένη Τσαμουριά" είναι ανάγκη να τονισθεί η λανθάνουσα κατάσταση των ακραίων διεκδικήσεων και να αναδειχθεί ότι, μακριά από τις σκιές του παρελθόντος, χωρίς να εγείρονται αστήρικτες απαιτήσεις, μπορούν οι δύο λαοί, ο Αλβανικός και ο Ελληνικός, που έχουν πολλά κοινά και ενωτικά στοιχεία, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν κλίμα εποικοδομητικής συνεργασίας.
Iστοσελίδα "ΚΑΤΟΨΗ"