Είναι χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο από τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου. Ένα κοριτσάκι με τους γονείς του πλησιάζει να του ευχηθεί και η χαρά του Επισκόπου αποτυπώνεται στο βλέμμα του. Μια χαρά, που ενώνει τον επίγειο κόσμο με τον ουράνιο, την παρούσα ζωή με τη μέλλουσα, τον άνθρωπο με το Θεό. Η επιθυμία, που έχει το κοριτσάκι να ασπαστεί το χέρι του Επισκόπου, και η αγαλλίαση, που εκείνος νιώθει μπροστά της, είναι η μέθεξη και η κατάνυξη της απλότητας της πίστης, αλλά ταυτόχρονα και της σημαντικότητας της πίστης, είναι η συναισθηματική επικοινωνία με την έννοια του ιερού. Η μικρούλα θέλει την πρώτη πίστη, που παρέλαβε από τους δικούς της, να την κάνει και δική της εμπειρία και δικό της βίωμα. Και ο Ιεράρχης είναι εκεί, καταδεκτικός, για να της χαρίσει την ευλογία του Θεού.
Είναι χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο από τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου. Ένα κοριτσάκι με τους γονείς του πλησιάζει να του ευχηθεί και η χαρά του Επισκόπου αποτυπώνεται στο βλέμμα του. Μια χαρά, που ενώνει τον επίγειο κόσμο με τον ουράνιο, την παρούσα ζωή με τη μέλλουσα, τον άνθρωπο με το Θεό. Η επιθυμία, που έχει το κοριτσάκι να ασπαστεί το χέρι του Επισκόπου, και η αγαλλίαση, που εκείνος νιώθει μπροστά της, είναι η μέθεξη και η κατάνυξη της απλότητας της πίστης, αλλά ταυτόχρονα και της σημαντικότητας της πίστης, είναι η συναισθηματική επικοινωνία με την έννοια του ιερού. Η μικρούλα θέλει την πρώτη πίστη, που παρέλαβε από τους δικούς της, να την κάνει και δική της εμπειρία και δικό της βίωμα. Και ο Ιεράρχης είναι εκεί, καταδεκτικός, για να της χαρίσει την ευλογία του Θεού.