Μειώθηκαν οι άγριοι χοίροι στη Θεσπρωτία, αυξήθηκαν εντυπωσιακά τα υβρίδια. Το κακό έχει παραγίνει το τελευταίο διάστημα με τα γουρούνια σε χωριά της Θεσπρωτίας, που μπαίνουν μέσα στις αυλές σπιτιών. Πρόκειται για υβρίδια (διασταυρώσεις άγριων και ήμερων χοίρων), που ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί κατακόρυφα και η αναζήτηση τροφής τα οδηγεί σε κατοικημένα σημεία, ακόμη και σε αυλές σπιτιών, ενώ έχουν εξοικειωθεί με το αστικό περιβάλλον. Να σημειωθεί πως σε περιοχές του νομού, που ουδέποτε στο παρελθόν προοριζόταν και υπήρξαν ως βιότοποι αγριόχοιρων έχουν κατακλυστεί από τα υβρίδια, εντοπίζονται φαινόμενα αύξησης του πληθυσμού τους. Όμως, περιοχές, που διατηρούν ακόμη κάποιο ποσοστό άγριου πληθυσμού, δεν έχουν σε καμία περίπτωση μεγάλους πληθυσμούς. Αντίθετα οι αγριόχοιροι όλο και λιγοστεύουν. Τα υβρίδια είναι πολλά, οι αγριόχοιροι, όμως, λίγοι. Μπορεί ένα παρδαλό γουρούνι να δείχνει από μακριά ότι είναι υβρίδιο, όμως τις περισσότερες φορές, είναι αδύνατον να διακρίνει κάποιος τον πραγματικό αγριόχοιρο από τον μιγά. Δυστυχώς, λένε οι ειδικοί, η θηραματολογική άγνοια και η αδιαφορία για την καθαροαιμία του οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, όπου μάλλον δύσκολα μπορεί να βρεθεί πραγματικός αγριόχοιρος. Πως όμως μπορεί να διακριθεί ο ήμερος χοίρος και το υβρίδιο από τον καθαρόαιμο αγριόχοιρο. Την απάντηση μπορούν να δώσουν μόνο εξειδικευμένα εργαστήρια γενετικής ανάλυσης με την ανάλυση των χρωματοσωμάτων. Ο ήμερος χοίρος έχει 38 ζεύγη χρωμοσωμάτων ενώ αντίστοιχα ο αγριόχοιρος έχει 36 ζεύγη. Τα υβρίδια μπορούν να έχουν από 36 έως 38 ζεύγη και αυτό να κάνει δύσκολη την αναγνώριση των καθαρόαιμων στελεχών, ειδικά όταν ο φαινότυπος είναι παραπλανητικός. Πώς προέκυψε ο υβριδισμός; Πρώτον από τις διασταυρώσεις των οικόσιτων χοίρων ελευθέρας βοσκής ή των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγρια) με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους. Δεύτερον από την «εξαγρίωση» των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγριων) κυρίως των αρσενικών και την μετέπειτα διασταύρωσή τους με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους. Τρίτον από την απελευθέρωση υβριδίων.